فرنوش ارس خانی: الفت یک مادر روستایی رنج کشیده و چشم انتظار است که در نبود پسر رزمنده اش روزهای تلخی را پشت سر می‌گذارد. ۱۵ سال است که یک رادیو به کمر خود بسته و با شنیدن کوچکترین خبری از رزمنده ها، به دور دست ترین نقاط روستا می رود تا وضعیت سلامتی فرزندش را جویا شود.
بازی در دوره جوانی و پیری نقش مش الفت برای مریلا زارعی که تا پیش از این او را بیشتر در شمایل زنان طبقه متوسط دیده بودیم، یک انتخاب کاملا حساس و دشوار بود که بدون شک موفقیت یا عدم موفقیت او در ارائه این نقش، تاثیر بسزایی روی سرنوشتش در بازیگری داشت.
نگرانی او از پذیرش این نقش به اندازه ای بوده که خودش بعد از نمایش فیلم، در نشستی عنوان کرد که: الفت را خیلی دوستش داشتم اما ترس هم داشتم با اجرای من چه خواهد شد. تلاش می کردم به بهانه های مختلف منصرف شوم. در واقع علاقه همراه با ترس بود، از یک طرف بحث حرفه ای من بود که اگر خوب از عهده آن بر نمی‌آمدم جبران آن برایم بسیار سخت بود…
زارعی اما در سال های اوج خود در سینما، بار دیگر با قدرت در عرصه بازیگری ظاهر شد و با بازی در «شیار ۱۴۳» به خوبی توانست میزان توانمندی خود را در اجرای نقش های سخت و جدی به چالش بکشد. آنچه که به ظرافت و زیبایی تصویر این نقش کمک می کند، درک عمیق بازیگر از لحظات حسی یک مادر چشم انتظار کرمانی با آن صورت سنگی و نگاه های پخته اش است که با غم فراق پسرش، پیر و شکسته و افتاده تر می شود.
زارعی هر چند به لحاظ ادای لهجه کرمانی ضعف هایی در فیلم دارد اما جسارت بیش از اندازه اش در بازیگری که پیش تر با این خصوصیت در سینما شناخته شده بود، در اینجا به اوج خود می رسد. او یک تنه بار اصلی فیلم را به دوش کشیده. سکانس پایانی فیلم و رو به رو شدن الفت با پسرش، که پس از فراق چند ساله با کمری قوز کرده و حیرت زده به سمت جنازه او می رود، از سکانس های ناب بازی او در «شیار ۱۴۳» است که بیش از هر چیز تسلط وافرش را در بازیگری نشان می دهد.
مریلا زارعی که بازی اش در این فیلم به اعتقاد منتقدان یکی از بهترین های تاریخ سینمای ایران است، سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را از سی و دومین جشنواره فیلم فجر کسب کرد و پس از آن نیز موفق به دریافت جوایز مختلفی شد که مهم ترینش جایزه جشن منتقدان و نویسندگان بود.
