بیستمین فیلم ابراهیم حاتمی کیا چند روزی است که کلید خورده. «خروج» نخستین همکاری این فیلمساز با فرامرز قریبیان و پانته‌آ پناهی‌ها است. پرونده فیلمسازی حاتمی کیا را که ورق می‌زنیم، باز هم با موارد مشابه بر می‌خوریم. تعجب غالبا زمانی شکل می‌گیرد که فیلم در مرحله پیش تولید است و بعد از نمایش می‌توان به ذکاوت حاتمی کیا در انتخاب بازیگر پی برد. روزنامه هفت صبح به همین بهانه پرونده ای تدارک دیده و حاصل همه انتخاب‌های شگفت انگیز این فیلمساز را بررسی کرده است.
فرامرز قریبیان پنج سال است که در فیلمی بازی نکرده. آخرین فیلمی که از او اکران شد «چهارشنبه خون به پا می شود» بود. قریبیان از دوران پر کاری فاصله گرفته، با این حال چند نسل با بازی‌های خوب او خاطره دارند. او سالهاست به پیشنهادهای مختلف جواب منفی می‌دهد، در حالی که روی کاغذ شانس بازیگری چون پرویز پرستویی برای همکاری دوباره با حاتمی‌کیا محتمل‌تر به نظر می‌رسید، به یک باره نام قریبیان رسانه‌ای شد. «خروج» تازه کلید خورده و نمی‌توان درباره نتیجه‌اش قضاوت کرد. با این حال خود قریبیان گفته که «خروج» حاتمی کیا بهترین فیلمی می‌شود که در آن بازی کرده است.
سعید راد ابتدای انقلاب اجازه فعالیت نداشت و به خارج از کشور رفت. سال 82 با «دوئل» به سینمای ایران برگشت و 10 سال بعد بازیگر فیلم حاتمی کیا شد. نقش راد در «چ» حاتمی کیا کوتاه است اما بازی‌اش به اندازه و به معرفی شخصیت تیمسار فلاحی کمک می‌کند. این نقش جزو بازی‌های خوب سعید راد است.
سال 74 که حاتمی کیا سراغ نیکی کریمی رفت، او بازیگری مطرح برای خاص و عام بود. کریمی با «عروس» شمایل بازیگر محبوب گیشه را پیدا کرده بود. بازی‌اش در «سارا» و «پری» هم به این اتفاق ضریب داد. با این شرایط او به جنس سینمای حاتمی کیا نمی‌خورد. اما «بوی پیراهن یوسف» در ادامه موفقیت‌ها و کارهای تحسین شده نیکی کریمی است. او در نقش زنی منتظر، موفق عمل کرد و یکی از بازی‌های خوبش را ارائه کرد. این فیلم متعلق به دورانی است که نیکی کریمی با سخت گیری به پیشنهادها پاسخ می‌داد.
مهناز افشار سال 87 همچنان به عنوان بازیگری گیشه‌ای شناخته می‌شد. تعداد فیلم‌های خاص کارنامه‌اش پایین بود. سینمای ابراهیم حاتمی کیا دنیایی دیگر دارد و بازی‌های مهناز افشار جهانی متفاوت! شاید اگر همکاری با حاتمی کیا در «دعوت» دیرتر رقم می‌خورد از میزان شگفتی کاسته می‌شد. بازی مهناز افشار قابل دفاع است و در زمان اکران شاهد چند نقد مثبت درباره آن بودیم. شیدا صوفی جزو نقش‌هایی است که افشار در آن تغییر در سبک بازی‌اش را استارت زد.
10 سال از فیلم «لیلا» می‌گذشت و لیلا حاتمی بازیگری آشنا برای عام و خاص بود. حاتمی کیا سال 80 «ارتفاع پست» را به عنوان سیزدهمین فیلمش ساخت. این همکاری خیلی هم عجیب نبود! لیلا حاتمی تجربه بازی در فیلم دفاع مقدسی شیدا را داشت که وجه مشترک او با سینمای حاتمی کیا محسوب می‌شود. لیلا حاتمی در نقش زنی جنوبی بازی تحسین شده‌ای ارائه کرد. بی راه نیست اگر بخش زیادی از تاثیر گذاری حرف فیلم را به حساب بازی پراحساس حاتمی بگذاریم. فیلم جزو اعتبارهای کارنامه لیلا حاتمی است.
