محمدرضا گلزار متولد اولین روز سال ۱۳۵۶ است. شاید بازیگری برای او که در موسیقی و والیبال حضور داشته تنها بخشی از اهدافش باشد. پسری که او را بسیاری به خوش قیافگی می‌شناختند و می‌شناسند، ویژگی‌های لازم را برای ستاره شدن داشته و دارد.
نقطه قوتش بازی در فیلم‌های تجاری است و در آن موفق نیز هست. در دهه ۸۰ با فیلم‌هایش رکوردهای بسیاری را جا به جا کرد به گونه‌ای که تهیه کننده‌های بسیاری می‌خواستند با او همکاری کنند.
با توجه به موفقیتش در فیلم‌های سینمای بدنه، فیلمسازهای اجتماعی هم نیم نگاهی به او به داشتند.
حضور او در «بوتیک» موجب غافلگیری خیلی از منتقدانش شد که به او لقب بازیگر گیشه‌ای می‌دادند. بازی او در فیلم نعمت الله به گونه‌ای مخاطبان را راضی کرد که هنوز هم در نظرسنجی ها، بازی او در این فیلم نسبت به سایر کارهایش بیشترین رای را می‌آورد.
ناگفته نماند به اندازه طرفداران زیادش، منتقد نیز دارد… شاید بسیاری از این منتقدان از زمانی به وجود آمدند که در جشن صداوسیما صحبت‌هایی را مطرح کرد. اما با این اوصاف پس از تعطیلی برنامه «برنده باش» موجی از اعتراض‌ها به وجود آمد که نشان از محبوبیت او بود، نه تعطیلی یک مسابقه اطلاعات عمومی!
آبان ماه امسال عده ای از مخالفانش قصد داشتند تا او و خوانندگی اش را تخریب کنند و به همین دلیل روی کیفیت صدای او مانور دادند و به فروش نرفتن بلیت‌های کنسرت آمریکایش اشاره می‌کردند. ولی او که بارها اعلام کرده بود تنها برای هواداران خودش می‌خواند و برایشان کنسرت می‌گذارد، با فروش بلیت‌های کنسرتش در «دالبی تئاتر» توانست پاسخ منتقدانش را بدهد.
حتی اگر بازیگری یا خوانندگی‌اش را هم دوست نداشته باشیم، نمی‌توانیم محبوبیت‌اش را نادیده بگیریم. او به راحتی می‌تواند سالن ها را پرکند، حال می‌خواهد این سالن سینما باشد، یا سالن کنسرت!
چه بخواهیم چه نخواهیم او نزدیکی زیادی به کلمه «ستاره» دارد، این را عملکرد و تعداد طرفدارانش می‌گویند.
