رئالیتیشوی «کارناوال» هفته گذشته به پایان رسید اما تاثیر اتفاقهای مهم آن در ذهن مخاطبان برجا خواهد ماند. در «کارناوال» شاهد بسیاری از اولینها کنار هم بودیم؛ از شکلگیری رقابتی جدی در زمینه موسیقی و نمایش روی صحنهای باشکوه و با دکورهایی درخشان گرفته تا تعامل مستقیم و بیواسطه میان هنرمندان و تماشاگران و همچنین داوری آثار توسط مخاطبان و … رامبد جوان علاوه بر کارگردانی «کارناوال»، در زمینه اجرا و بازیگری هم موفق عمل کرد و تعاملی بسیار جذاب با شخصیت افتو به نمایش گذاشت. بهطور کلی «کارناوال» به پدیدهای جذاب در شبکه نمایش خانگی تبدیل شد و بهطور قطع میتواند در فصلهای بعدی هم با موفقیت پیش رود.
به گزارش فیلمنیوز، قسمت پایانی فصل اول «کارناوال» پنجشنبه 6 آذر منتشر شد و فینال این رقابت جذاب، بازخوردهای بسیار زیادی داشت. «کارناوال» به دلیل برخی ویژگیهای مهم به پدیدهای اثرگذار در شبکه نمایش خانگی بدل شد. مروری داریم بر دلایل مهم این ماندگاری.

بها دادن به نمایش و موسیقی | در رئالیتیشوی «کارناوال»، رامبد جوان به بهانه رقابت، محیطی فراهم آورد که مخاطبان بتوانند از طریق پلتفرمها، اجراهای نمایش و موسیقی فوقالعاده ببینند و در مواجهه مستقیم با صاحبان این آثار قرار بگیرند؛ اتفاقی که سالهاست جای آن در تلویزیون و پلتفرمهای ما خالی بود. ما در «کارناوال» با یک رقابت صرف طرف نبودیم؛ با مجموعه درخشانی از اجراهایی مواجه شدیم که برای آنها ماهها تلاش شده و در پس هریک از آنها معنای مهمی نهفته بود. به همین دلیل هم حتی اگر بعد رقابتی کارناوال را کنار میگذاشتیم، میتوانستیم در هفته یک ساعت اجرای خوب ببینیم و همین هم اتفاق بسیار مهمی در این شرایط به حساب میآمد. نباید این مسئله را از نظر دور داشت که «کارناوال» محیطی برای نمایشهای معمولی و ساده نبود. هریک از هنرمندان، سعی میکردند بهترین خودشان را روی صحنه بیاورند. از طراحی دکورهای سنگین و جذاب در اجراهای مختلف گرفته تا تمرینهای طولانی برای موسیقی و انتخاب بهترین بازیگران و عناصر صحنه برای اثرگذاری بیشتر روی مخاطبان و … همگی به نحوی کنار هم قرار گرفته بودند که میتوانستند شایسته بهترین فستیوالها باشند و این دقیقا همان چیزی بود که مدتها جای خالیاش حس میشد.

شیوهی تعامل و داوری اجراها | یکی از ایدههای جدیدی که در رئالیتی «کارناوال» با آن مواجه بودیم، مشارکت تماشاچیها در امر رقابت بود. مخاطبانی که در رئالیتیهای مختلف شاهد انتخابهایی براساس نظرهای تخصصی داوران بودند، حالا خودشان باید در بحثها شرکت میکردند و نظر دیگران را درباره یک اجرا تغییر میدادند. درنتیجه آنها صرفا تماشاچی محض نبودند و جزئی از ساختار مسابقه تعریف میشدند. از آنجایی که هر اثر هنری برای مخاطبان ساخته میشود و آنها هستند که در وهله اول باید اثر را بپذیرند یا رد کنند، «کارناوال» این حق طبیعی را برای مخاطبان قائل شده بود تا خودشان بین ماندن یا حذف رقبا دست به انتخاب بزنند. در بخش دفاعیه این رئالیتی برای اولینبار بود که تماشاگران میتوانستند صریح و بیپرده درباره آثار صحبت کنند و نقد خودشان را به شرکتکننده برسانند. بحث و جدلی که گهگاه به جنجال میرسید هم جزو نکات جذاب این رقابت بود.
طراحی فضا| یکی از مهمتری ویژگیهای کارناوال، بهرهبرداری صحیح از زیرساخت بود. محمد شریفی، تهیهکننده «کارناوال»، از تجربه تولید رئالیتیهای «امشو»، «پیشگو» و «اسکار» استفاده کرد و در «کارناوال» با همراهی رامبد جوان، یکی از موفقترین پروژههایش را به سرانجام رساند. طراحی فضای کارناوال و شباهت آن به سیرک، اتفاق مهمی بود که در وهله اول این اثر را تماشایی کرد. طراحی به صورتی انجام شده بود که استودیوی اصلی داخل یک چادر سیرک بزرگ ساخته شده و محوطه بیرونی آن هم به محیط اطراف سیرک شباهت داشت. ساخت اتاقکهایی شبیه به واگنهای سیرک با رنگهای متنوع و همچنین ایجاد فضاهایی برای اجراهای مختلف در فضای باز جزو نکات مهم این فضا بود. در «کارناوال» همهچیز به اتفاقهای درون سالن نمایش محدود نمیشد. شرکتکنندهها و تماشاگرها مدام درحال رفتوآمد بودند و از فضا به بهترین شکل استفاده شده بود. نکته مهم اینکه این فضا با ویژگیهایی که برای آن طراحی شده میتواند به لوکیشنی برای تولید انواع و اقسام مسابقه و برنامه در آینده تبدیل شود.

جذابیت دکورها | «کارناوال» از قسمت اول شرایطی فراهم کرد تا مخاطبان بتوانند شاهد اجراهای جذاب هنرمندان مختلف روی صحنه باشند. یکی از عوامل مهم جذابیت در اجراهای «کارناوال» به طراحی دکور اجراهای مختلف برمیگشت که ماحصل تلاشهای محسن نصرالهی، طراح صحنه باتجربه سینما و تیمی است که او را همراهی میکردند بود. اگر به اجراهایی که در کارناوال روی صحنه رفتند دقت کنیم متوجه میشویم که برای اکثر آنها دکورهای پرزحمت، پیچیده و درخشانی در نظر گرفته شده بود. کاملا مشخص بود در کنار ایدهپردازی، روزها صرف ساختوساز دکور هر اجرا شده بود؛ دکورهایی که مکمل محتوای روی صحنه بودند و سهم مهمی در انتقال معنای هر اجرا داشتند.
مورد ویژهی رامبد جوان | هدایت کردن پروژهای تا این حد گسترده با دکورهایی در این حجم عظیم و جمعیتی که قرار است در جایگاه داور، به بهترینها رای دهند، کار بسیار سختی است که از پس هرکسی برنمیآید. جوان از ابتدا تا انتهای مسابقه، به عنوان کارگردان حضوری فعال داشت. مدام با شرکتکنندهها و تماشاگران داخل استودیو تعامل میکرد و اجازه نمیداد ذرهای انرژی کسی بیفتد. رامبد با کارناوال ثابت کرد دنبالهروی کسی نیست و به قدری توانمند و خلاق است که میتواند پشتسرهم برنامه بسازد و توجه مخاطبان را جلب کند. رامبد از همان نقطه شروع وارد میدان میشد. از جایی که شرکتکنندهها با ماشین وارد میشوند، به استقبالشان میرفت و سعی میکرد با تغییر در فضای مرسوم خوشآمدگویی به مهمان، فضا را شاد کند. در طول اجرا میان تماشاگران مینشست، از نقطه نظر آنها به اثر دقت میکرد و خیلی وقتها بلندبلند میخندید. بعد از اجرا با شرکتکننده در حضور تماشاگران راحت و صمیمی گپ میزد. در بخش پرسشوپاسخ هم تمام مدت حضور داشت و در تعامل مداوم با تماشاچیان و شرکتکنندهها بود. گرچه در پیشبرد مکالمات دخالتی نداشت اما بارها برای توضیح بیشتر یا مقابله با کجفهمیها وارد میدان میشد و بحث را به سمت درستی هدایت میکرد.

شخصیت عروسکی افتو | یکی از عوامل مهم جذابیت «کارناوال»، حضور شخصیت عروسکی افتو بود؛ شخصیتی که مهراب قاسمخانی آن را طراحی کرده و محمد لقمانیان و بهادر مالکی به آن جان میبخشیدند. شخصیت افتو در طول «کارناوال» رفتهرفته شکل گرفت و به جایی رسید که حالا دیگر میتواند بهطور مستقل به فعالیت خودش ادامه دهد. این کاراکتر در مواجهه با رامبد جوان، اوج جذابیت خودش را نشان داد و توانست احساسات مخاطبان را درگیر کند. به احتمال زیاد حضور افتو به این رئالیتی محدود نمیشود و در آینده شاهد اتفاقهای مهمتری برای این کاراکتر خواهیم بود.
«کارناوال» به کارگردانی و اجرای رامبد جوان و به تهیهکنندگی محمد شریفی، در پلتفرم فیلمنت منتشر شد.





