مهران مدیری از جمله کارگردان‌هایی است که در دهه‌های مختلف، پای بازیگران زیادی را به سینما و تلویزیون باز کرده است. بسیاری از کمدین‌هایی که این روزها به جایگاه مهمی رسیده‌اند روزگاری با یکی از آثار مدیری معرفی شده‌اند و یک جورهایی دست‌پرورده او به حساب می‌آیند. در فصل اول مسابقه «اسکار»، مدیری دست روی چهار کمدین گذاشته که همه آنها اولین بار به واسطه همکاری با خودش به مخاطبان معرفی شده‌اند و مخاطبان تا مدت‌ها آنها را با نام همین نقش‌ها می‌شناختند. به بهانه انتشار قسمت دوم «اسکار»، مروری داریم بر نقش‌های خاطره‌انگیز غلامرضا نیکخواه، الیکا عبدالرزاقی، نصرالله رادش و سحر ولدبیگی در آثار مدیری که به واسطه بازی در آنها در ذهنمان ماندگار شده‌اند.
به گزارش فیلم‌نیوز، بعضی از این بازیگران پیش از همکاری با مهران مدیری هم فعالیت‌های مختلفی داشته‌اند اما آنچه اهمیت دارد این است که به واسطه همکاری با مدیری و نقش مهمی که در پروژه او بازی کرده‌اند در ذهن‌ها مانده‌اند.
نصرالله رادش | دایی عاشق بچه | ساعت خوش | 1373
رادش هم جزو بازیگرانی است که از اوایل دهه هفتاد با مدیری همراه شد. اولین بار سال 1372 برای بازی در مجموعه آیتمی «پرواز 57» همراه با مهران مدیری به تلویزیون آمد. رنگ پوست و لهجه و شیوه حرف زدن رادش به همراه توانایی‌اش در خنداندن مخاطبان باعث شد خیلی زود مورد توجه قرار بگیرد. رادش با «ساعت خوش» خیلی بیشتر جای خودش را در دل مخاطبان باز کرد تا اینکه به یکی از محبوب‌ترین بازیگران این مجموعه بدل شد و تصویرش روی صفحه اول روزنامه‌ها رفت. یکی از مهمترین نقش‌هایش در آیتمی بود که برای یک نوزاد ابراز علاقه می‌کرد و از دیدنش ذوق‌زده می‌شد. او چنان از خوشحالی خودش را می‌باخت که همه چیز را بهم می‌ریخت و می‌شکست و لباس‌هایش را پاره می‌کرد و بعضی اوقات سر از بیمارستان در می‌آورد. دیالوگ‌های «جیگولی بوبولی» او با لحن مخصوص به خودش جزو نکات بامزه این آیتم بود. رادش در دهه هشتاد هم در سریال «باغ مظفر» به کارگردانی مهران مدیری در نقش پرطرفدار «حیف نون» ظاهر شد. برای این نقش گریم بسیار متفاوتی داشت که از سن واقعی‌اش بسیار بالاتر بود. او بعدتر در «گنج مظفر»، «مرد هزار چهره»، «شوخی کردم» و «درحاشیه» هم با مدیری همکاری کرد.
غلامرضا نیکخواه | نوروزی | جنگ 77 | 1377
غلامرضا نیکخواه یکی از قدیمی‌ترین بازیگرانی است که با مهران مدیری همکاری داشته. او حتی زمانی که مدیری در مجموعه «نوروز 72» به کارگردانی داریوش کاردان بازی داشت هم هم‌بازی‌اش بود. برای همین هم در «پرواز 57»؛ اولین مجموعه‌ای که مدیری سال 1372 برای تلویزیون ساخت دعوت به همکاری شد. از نقش‌های او در این مجموعه ویدئوی زیادی در دسترس نیست و چندان هم در ذهن‌ها نمانده. نیکخواه اولین بار در مجموعه «جنگ 77» با کاراکتر «آقای نوروزی» به شهرت رسید. کاراکتری که کوچکترین آگاهی از چیزی نداشت و خودش را از همه برتر و مهمتر می‌دید. مدام انگشت اشاره‌اش را بالا می‌آورد و به همه می‌گفت: «حرف حرف نوروزیه.» و وقتی کسی با او مخالفت می‌کرد، با جدیت به او می‌گفت: «خاموش.» او به شیوه خاصی حرف می‌زد و بعضی کلمات را نامفهوم ادا می‌کرد. کاراکتر نورزی به قدری جذاب بود که تا مدت‌ها مردم برای اثبات حرف‌هایشان از این اصطلاح او که «حرف حرف نوروزیه» استفاده می‌کردند. نیکخواه بعد از «جنگ 77»، در «مرد هزار چهره»، «مرد دوهزارچهره»، «قهوه تلخ»، «ویلای من» و «شوخی کردم» هم با مدیری همکاری کرد.
سحر ولدبیگی | شادنه | پاورچین | 1381
سحر ولدبیگی سال 1381 درحالی با بازی در نقش شادی (شادنه) در «پاورچین» به شهرت رسید که پیشتر به خاطر بازی در سریال «دختران» به کارگردانی اصغر توسلی تا حدودی شناخته شده بود. با این حال کاراکتر «شادنه» به قدری جذابیت داشت که تا مدت‌ها همه او را به همین نام می‌شناختند. شادی در «پاورچین»، خواهر فرهاد با بازی مهران مدیری بود که با گویش برره‌ای به صورت «شادنه» بیان می‌شد. او بهره هوشی پایینی داشت و به خاطر قبول شدن در رشته کتابگذاری به تهران آمده بود تا پیش فرهاد و مهتاب زندگی کند. روحیه‌ای پسرانه داشت و مدام همه را به هم می‌ریخت. آشنایی و ازدواج او با سپهر (سیامک انصاری) و شیوه متفاوت زندگی‌شان یکی از جذابترین نکات بازی او در این سریال را شکل می‌داد. شادی و سپهر مدام درحال بازی بودند و به خاطر جرزنی در بازی مدام دعوایشان می‌شد. حرص خوردن‌ها و چغولی‌کردن‌های شادی از سپهر نزد فرهاد هم جزو ویژگی‌های مهم این نقش بود. ولدبیگی بعدتر در «نقطه‌چین» و «شوخی کردم» هم با مدیری همکاری کرد.
الیکا عبدالرزاقی | فخرالتاج | قهوه تلخ | 1389
الیکا عبدالرزاقی سالها به عنوان بازیگر آثار جدی شناخته می‌شد اما به واسطه حضور در آثار مدیری، وارد حیطه کمدی شد. اولین بار در «باغ مظفر» با مدیری همکاری کرد و بعد از آن در «گنج مظفر» و «مرد هزار چهره» هم بازی داشت اما سال 1381 برای بازی در نقش «فخرالتاج» در «قهوه تلخ» به شهرت زیادی دست پیدا کرد. فخرالتاج همسر جهانگیرشاه دولو بود؛ زنی سیاس و جدی که کاملا مشخص بود پیشینه با اصل‌ونصبی ندارد. با اینکه تلاش می‌کرد آبروداری کند و محترم و مهربان به نظر برسد اما یک مرتبه از حالت طبیعی خارج می‌شد و هرچه از دهانش درمیامد بار دیگران می‌کرد. این خشونت ناگهانی و الفاظ عجیبی که از دهان یک ملکه بیرون می‌آمد باعث شده بود این شخصیت بسیار جذاب به نظر برسد. تضاد میاد حرکات و دیالوگ‌ها و همچنین توانایی او در تغییر مداوم میمیک صورتش این نقش را خاص کرده بود. عبدالرزاقی بعد از «قهوه تلخ» در «ویلای من»، «شوخی کردم» و «در حاشیه» هم با مدیری همکاری کرد.
رئالیتی‌شو «اسکار» در فصل اول به رقابت میان این چهار بازیگر اختصاص دارد؛ بازیگرانی که روزگاری با مدیری همکار بوده‌اند و حالا مقابل او نشسته‌اند تا او رقابتشان را قضاوت کند. این هفته قسمت دوم این مسابقه در پلتفرم فیلیمو منتشر شده است.
