حسینی درباره مواضع خود گفت: «من همیشه به خاطر احترام به مخاطب با همکارانم درگیر شدهام که هر مزخرفی را به عنوان فیلم نسازید و تحویل مخاطب ندهید. من حرفم را زدهام. از همان موقع که ابتدای مسیر هنری ام، خط فکری من مشخص بوده است. من سالهاست این حرفها را زدهام، اما ما که دم از دموکراسی می زنیم نمیتوانیم حرفمان را راحت بزنیم. این دیگر مشکل من نیست مشکل جامعه است. آدم باید برای رضای خدا حرف بزند، نه کس دیگر.»
او در پاسخ به سوال انتقادی یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه چرا جایزه کن را در مراسم فستیوال تقدیم به امام زمان نکرده، اذعان داشت: « ایمان با مذهب فرق دارد. ایمان منش و مذهب روش است. در جشنواره کن نمیشد درباره امام زمان (عج) صحبت کرد آنها درکی از این موضوع نداشتند. این چه سفسطهای است خانم؟! در کن من پیش زمینهای درباره اتفاقات نداشتم. از اینکه همکاران میدانستند و به من نگفتند گلهمند بودم. چیزهایی است که در زندگی خصوصی از دل آدم میگذرد، من نیت کرده بودم از قبل جایزه ام را به امام زمان تقدیم کنم. اینها به فرانسه چه ربطی دارد؟ اگر آنجا میگفتم چه بازتابی داشت؟ من پیش خودم در دل خودم گفتم همزمان با نیمه شعبان از نظر من در زندگی من معجزهای رخ داد، آنجا حرف نزدم چون در آنجا اعتقادی وجود نداشت، ولی در مملکت خودم صحبت کردم در مملکت خودم صحبت میکنم و اینطور برخورد میشود! اسلام محصول پنجاه سال پیش نیست، حاصل هزاران سال است. من به اعتقاداتم میبالم ولی هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.»
بازیگر برگزیده فستیوال کن درباره درخواست های مکررش برای نمایش آشغال های دوست داشتنی با بازی بهروز وثوقی، توضیح داد: «برای آقای روحانی نامهای مبنیبر رفع ممنوعیت بهروز وثوقی نوشتم. حیف که نمیشود بشنویم چگونه او در این سالها تجربه اندوخته است و در این چهل سال چه سیری را طی کرده که در نامه آخر هنوز از ایمان قلبی خودش به خدا حرف میزند. در همه جای دنیا خدا حضور دارد. خدا فقط مختص به کشور ما نیست. جشنواره فرصتی بود که امیدوار بودم از آن صحبت شود. اولویت دوم من بهروز وثوقی بود، اولویت اول من دیده شدن فیلم «آشغالهای دوست داشتنی اصل» بود. میدانم خیلیها فیلم را میبینند چراکه پیام ان فیلم روشن است. اما فیلم در زمان خود اکران نشد و تأثیر خود را از دست داد. حرف فیلم فنا شد. در حالی که میتوانست دوباره شنیده شود. من به عنوان یک هنرمند مخاطب را انتخاب نکردم که بگویم اگر مربوط به فلان قشر هستید، مخاطب من نباشید. ما که نمیتوانیم حق بودن را از دیگران بگیریم. راهمان پذیرش این است که عزت و ذلت دست خداست.»