کاراکتر «صمد» در فیلم «متری شیش و نیم» سعید روستایی، یک جهش اساسی در کارنامه بازیگری معادی بود. بازیگری که شاید پس از «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» مختصاتی از خود ارائه کرد که حضور او را در هر کاراکتری نمی‌توانست قابل قبول جلوه دهد،اما حضورش در «ابد و یک روز» پوسته او را شکست.
چرا که صدا و لحن خاص و ویژگی‌های بیرونی او، ذهن مخاطب را به همان مرد اتوکشیده و متعادل طبقه متوسط معطوف می‌کرد. اما او قالب را شکست و جایی ایستاد که غافلگیرانه بود و نقش یک برادر مرموز و پیچیده از جنبه روانی در «ابد و یک روز» و پلیس قلدر، طغیانگر و عبوس در «متری شیش و نیم» را بازی کرد که در سینمای ایران باورپذیر بود و ماندگار…
باز هم شاید بعد از ایفای نقش «صمد» در تصور بعضی افراد بدبین، علاوه بر میزان توانایی او، معادی محصول فعل و انفعالاتی فارغ از هوشِ ارزیابی، انتخاب و ریزبینی در بازیگری بود، اما بسیاری بر توانایی و ذکاوت او در ایفای نقشی با مختصات «صمد» اذعان داشتند و حسابی اساسی روی این بازیگر باز کردند، اما این پایان ماجرا نبود و معادی برگ دیگری را رو کرد.
کاراکتر قادر در فیلم «درخت گردو» که ایفای نقش آن را معادی بر عهده داشته، واجد جزئیاتی شگفت‌آور است که به نوعی یک عرض‌اندام حسابی برای این بازیگر در برابر رقبای خود در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حساب می‌شود و دیگر تصویر نادر فیلم «جدایی…» را از او دور کرده است.
معادی انتخابی درست است و در سکانس‌های احساسی، ملتهب، بازی‌های بیرونی، مواجهه‌ای هوشمندانه و نوسانی شگفت‌آور دارد و نکته دیگر اینکه در لحظات سکوت هم به شکلی دقیق متمرکز بر حس و حال درونی شخصیت است و به نظرم مهمترین برگ‌برنده مهدویان برای جذب مخاطب برای تماشای فیلم محسوب می‌شود.
میثم محمدی
پست های مشابه :
