فرنوش ارس خانی: ورود هومن سیدی به عرصه کارگردانی یکی از اتفاقهای جشنواره بیست و نهم فجر بود. علاقهی او به ساختار فیلمهای هالیوود و به کارگیری فرم و لحن ناشناخته، مسیر فیلمسازیاش را در معرض توجه بسیاری از منتقدان و مخاطبان جدی سینما قرار داد. سیدی در ادامهی این مسیر به «قورباغه» رسید که میتوان آن را جذابترین و متفاوتترین سریال شبکه نمایش خانگی در سالهای اخیر دانست. او از جمله فیلمسازهای برتر دهه نود محسوب میشود، که به دلیل فضاسازی چشمگیر و انتخاب درست بازیگران، اغلب شخصیتهای فیلمهایش نیز مورد توجه قرار گرفتهاند.
«آفریقا» | ۱۳۸۹
شهاب حسینی و امیر جدیدی
«آفریقا» اثری کم شباهت به سینمای دوران خود، یکی از پیشروترین و بهترین ساختههای هومن سیدی است. در عین حال، متفاوتترین بازی شهاب حسینی در این سالهاست، که به درک قابل قبولی از نقش رسیده بود. شهاب کاراکتری است که بخش عمده جاذبه آفرینی آن به قدرت کاریزمای سینمایی شهاب حسینی و نگاههای نافذ او اتصال یافته است. شخصیتی که تصویری مبهم از دنیای بیجاذبه و ساکن از یک مرد خسته و خاموش است. کم دیالوگترین نقش فیلم که حسینی با دقت و ظرافت همه حس و حال درونی شخصیت را تنها از راه چشمها و تغییر منطقی حرکات بدن بروز میدهد. «آفریقا» معرفی کننده چهره تازه نفس به سینمای ایران بود و امیر جدیدی همچون دیگر بازیگران فیلم خوش درخشید. جدیدی با مهارتی حیرت انگیز و هدایتهای هوشمندانه هومن سیدی، حس آشفتگی یک جوان ناسازگار و مغشوش را به شکل بیرونی و با کمک نوع متفاوت گفتار و لحنش انتقال داد و بسیاری را متوجه بازی خود کرد.
جواد عزتی و آزاده صمدی
جواد عزتی که تا پیش از «آفریقا»، غالبا در نقشهای کمدی جا افتاده بود، در این فیلم کاراکتری را برعهده داشت که به قالب هیچ یک از نقشهایش نزدیک نبود. شهرام، به ظاهر قابل اعتمادترین شخصیت فیلم است. ملاحت و سادگی در حرکات و نحوهی حرف زدنش، جایی برای شک و ابهام باقی نمیگذارد. شهرام اما در پایان، خشم و رفتاری غیرقابل پیش بینی را از خود بروز میدهد که به خطرناکترین شخصیت فیلم تبدیل میشود. آزاده صمدی نیز در اولین تجربه سینماییاش، بازیاش مورد توجه قرار گرفت. شیرین بر خلاف سه شخصیت مرد فیلم، از جهانی دیگر میآید. دختری است معصوم و شکننده که گویی به درون یک کابوس پرت شده. آزاده صمدی برای این فیلم دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن بخش آثار ویدیویی را از جشنواره بیست و نهم فجر به دست آورد.
«سیزده» | ۱۳۹۲
آزاده صمدی، امیر جدیدی و یسنا میرطهماسب
آزاده صمدی دومین حضورش هم در سینما با فیلمی از هومن سیدی رقم خورد. صمدی در «سیزده» از آشناترین شمایل زنانه فاصله گرفته و متفاوتترین نقش آفرینیاش شکل میگیرد. زنی نابهنجار با خشونت ظاهری که در راس یک گروه خلافکار خرده پا قرار گرفته و پلی میشود برای نقشهای متفاوت بعدی بازیگر. امیر جدیدی نیز در ارائه نقش یک جوان معلق و سرگشته چنان ساده و عادی جلوه میدهد که تماشاگر با هر سلیقه و قشری با او خو میگیرد. دریافت دیپلم افتخار مکمل مرد برای این فیلم (و پایان خدمت) از اولین افتخارات جدیدی در بازیگری بود. «سیزده» فیلمی روانشناختی درباره پسری نوجوان به نام بمانی است که دچار بلوغ زودرس شده و گویی با دور تند تمامیت زندگی را به شیوهای غیرمتعارف تجربه میکند. یسنا میرطهماسب تلاش زیادی کرده تا میزان سبعیت و هیجانهای زودگذر یک نوجوان پرخاشگر با رفتارهای نامعقول را نمایش دهد.
«اعترافات ذهن خطرناک من» | ۱۳۹۳
سیامک صفری و عباس غزالی
«اعترافات ذهن خطرناک من» فیلمی به غایت ساختارشکن و تلخ در باب اضمحلال مغز و روان انسان است. فرهاد با شمایل فرسوده و ترسناک، به دلیل مصرف ال اس دی دچار اختلالات و فرسایش مغزی و عملکرد شناختی شده. با روحی غایب و گذر از دالانهای پیچ در پیچ به دنبال کشف حقیقت و هویت خویش است. سیامک صفری که بیگمان نقش آفرینیاش از نقاط قوت «اعترافات…» است، راه دشواری برای باورپذیرساختن ماهیت نقش میرود. صفری با چهرهای غیرطبیعی و دافعه برانگیز و بیتحرک، برای بیان اسرار درونش جز استفاده دقیق از حرکات بدن و مهارت فن بیان، وسیلهی دیگری در اختیار نمیگیرد. در مقابل، عباس غزالی در نقش صحت، جوانی مغشوش و نامطمئن با رفتارهای تند است که جنس بازی او نیز با روایت فیلم همخوانی دارد. صفری و غزالی هریک به ترتیب نامزد نقش اول و مکمل مرد از جشنواره سی و سوم فجر شدند.
«خشم و هیاهو» | ۱۳۹۴
طناز طباطبایی و نوید محمدزاده
فضای چهارمین فیلم هومن سیدی بسیاری را به یاد پرونده شهلا جاهد انداخت اما هومن سیدی به دلیل پرداخت و شکل متفاوت روایتش، بارها اعلام کرد اثرش هیچ پیوند معناداری به آن پرونده جنجالی ندارد. سیدی نقش اصلی فیلم را به طناز طباطبایی سپرد و او توانست در نمایش بیرونی زن فم فتال که یکی از جلوهها و اجزای مهم فیلمهای جنایی است، بازی قابل قبولی از خود ارائه دهد. او در این فیلم لحظههای عاطفی تند را تجربه میکند. حنا در نهایت تبدیل به شخصیتی تسلیم پذیر و دچار سرنوشتی تراژیک میشود. نوید محمدزاده در نقش خسرو پارسا نیز شخصیتی خاکستری، بیثبات هیجانی و پر از نوسانهای خلقی را بازی کرده که دائم در حال رنگ عوض کردن است.
«مغزهای کوچک زنگ زده» | ۱۳۹۶
نوید محمدزاده
نوید محمدزاده گستره قابلیتهای خود را در همکاری با هومن سیدی، رضا درمیشیان، سعید روستایی و وحید جلیلوند توانست بیشتر بازتاب دهد و با اجرایی کم نظیر، در خاطرهی مخاطبان دهه نود ماندنی شد. محمدزاده در قالب جوان تلخ اندیش و نگون بخت دهه شصتی، شمایل محبوب و مقبول از خود در سینمای ایران ساخت؛ تصویری نزدیک و برشی از نقصانهای یک قشر که گویی از سوی جامعه غایباند. محمدزاده در «مغزهای کوچک زنگ زده»، جوانی منگ و مبهوت، غرق شده در جهانی مغشوش و نابه سامان است؛ با شمایل غیر طبیعی و درونی عصیان زده که در یک آن به موجودی تهدیدآمیز تبدیل میشود.
فرهاد اصلانی و نوید پورفرج
فرهاد اصلانی از آن دست بازیگرانی است که با قاطعیت میتوان گفت مولف شخصیت هستند و چیزی مضاف بر فیلمنامه برای از میان برداشتن سدهای ارتباطی و ملموس کردن به نقش میافزاید. اصلانی در تجسم بخشیدن یک پدرخوانده و خلافکار پرسابقه، به واسطه جنس متفاوت بازیگریاش و بازی سیال و بیعیب و نقص، چنان جا میافتد که از همان ابتدا با مخاطب صمیمیت زود هنگام برقرار میکند. سکانس رویارویی او با شکور در زندان، در شرایطی که پدرخوانده دچار انفعال و سکون شده عمدهترین وجه تاثیرگذار نقش است. نوید پورفرج نیز از چهرههای تازه نفس سینمای ایران، با هدایت هومن سیدی بازی درخوری از خود ارائه میدهد. «مغزهای کوچک زنگ زده» تاثیری انکار ناپذیر بر سرنوشت او در سینمای ایران داشت.
«قورباغه» | ۱۳۹۹
صابر ابر و سحر دولتشاهی
صابر ابر به پشتوانهی تجربیاتش در تئاتر موفق میشود نقشی زنده و فراموش نشدنی از خود در این سریال به جا بگذارد. ابر با تکیه بر شیوه بازیگری مدرن و استانیسلاوسکی میدان عمل وسیع در نقش آفرینی پیدا میکند. رامین، شخصیتی زیرک، گمراه کننده و تلخ، ترکیبی از حس و ادراک و استوار بر خلاقیت و ابتکار بازیگر است و صابر ابر در ارائه نقش از سایر عناصر و ابزار کاربردی (از حرکات جزئی نگاههایش و لحن و گفتار تا مهارتهای بدنی و میمیک) به شیوهای کنترل شده و اثر گذار بهره میبرد. سحر دولتشاهی در نقش فرانک نیز حضوری تکمیل کننده و ناگزیر بر قصه دارد. شخصیت فرانک از هویت انسانی و ابعاد عاطفی و اخلاقی زن شکل گرفته و سحر دولتشاهی جلوههای نمایانی از این مشخصهها را به دور از کلیشههای مرسوم در بازسازی این نوع نقشها، به نمایش گذاشته است.
نوید محمدزاده و هومن سیدی
نوید محمدزاده در «قورباغه»، در قالبی ناشناخته و غیرمعمول از سایر نقشهایش قرار گرفته است. نوری، جوانی کم اراده و پریشان است که در تکاپوی رسیدن به ماده مخدر نفس شیطان، معادلات انسانی را به هیچ میگیرد. او در چرخشی ناگهانی، سردسته باند خلافکار شده و شخصیتهای داستان را، تحت الشعاع قرار میدهد. پرسوناژی غیرقابل پیش بینی با احساسات ناپایدار که به کاراکتری جذاب در کارنامه محمدزاده تبدیل شده است. هومن سیدی با تسلطی غریب بر باور پذیر ساختن هویت یک شخصیت جاه طلب و پرنفوذ، و با آرامش بیرونی و سرشار از خشونت درونی، یکی از غافلگیر کنندهترین بازیهایش را، در سریال خودش رقم زده است. سکانس مواجهه اولیه شمس آبادی با نوری، اوج هنرنمایی سیدی در «قورباغه» است.