تماشای تیزرهای فیلم «مطرب» کافی بود تا با دیدن شمایل پرویز پرستویی در آن، خاطرات خوب سینمایی ما از حضور متنوع او بر پرده سینماها به یادها بیاید. نقش هایی که هر کدام طیف و سلیقه خاصی را در برگرفته و پرویز پرستویی را به یک همه فن حریف در حرفه بازیگری تبدیل کرده است. نام او بی تردید حاج کاظم «آژانس شیشه ای» و صادق مشکینی «لیلی با من است» را به یادها می آورد. کاراکتر هایی که در مرور زمان نماد آدم ها و ثبت تاریخی طیف های مختلف تفکر های دوران هشت ساله دفاع مقدس را به ذهن می آورد. تصویری که پرویز پرستویی در این دو فیلم از رزمنده ارائه می کند به قدری کامل و پر از جزئیات است که میتوان سال ها و دهه ها بعدتر، از آن به عنوان سند تصویری از دو طیف عقیده ای که در کنار هم برای ادامه حیات یک سرزمین تلاش کردند یاد کرد و نام برد.
کافیست کاراکتر های او در آثاری چون «دیار عاشقان»، «بید مجنون»، «به نام پدر»، «موج مرده» و سریال «زیر تیغ» را به این جمع اضافه کنید تا تنها با مرور کوتاهی بر کارنامه کاری یک بازیگر، تصویری تمام و کمال از یک نسل را بیابید، بفهمید و درک کنید. این تنها گوشه ای از تاثیرگذاری هنر یک بازیگر در همجواری مداوم با مسائل و گرفتاریهای کشورش در طول سال‌های فعالیتش بوده است. قدرت و هوشمندی انتخاب های پرستویی برای حضور در پروژهای مختلف نشان از سطح آگاهی او نسبت به مصلحت های کشور و مردمانش بوده است و انتخاب هایش همواره از میان فیلم‌هایی بوده که پیشنهادی برای مردم در یک دوران داشته باشند
سوتفاهم و برداشت‌های متفاوت از فیلم‌های پرویز پرستویی دیگر به بخش ثابتی از کارنامه‌اش بدل شده. فیلم‌هایی که در زمان خودشان گاه به شدت نقد می‌شوند و با گذر زمان محبوب و محبوبتر می‌شوند. از «لیلی با من است» و «آدم برفی» تا «مارمولک» و «آژانس شیشه‌ای». از «آدم برفی» مثال بیاوریم که چطور هنگام اکران در اواسط دهه 70 به اشتباه مورد غضب قرار گرفت ولی به مرور زمان مشخص شد چه پیام دقیقی از طیفی از مردم ایران را نمایندگی می‌کند. مردمی که به دنبال هویتی جعلی برای تحول در اساسی ترین امورات زندگی می گردند ولی تنها راه بقا را بازگشت به هویت و اصالت خود میابند. فیلمی که اکنون میتوان آن را سندی بر حقانیت اصالت و هویت ایرانی ارائه کرد و در صدا و سیما هم از آن یاد می‌شود زمانی دقیقا به جرم خلاف این پیام توقیف شد!
بخش دیگری از کارنامه هنری پرویز پرستویی مثال های روشن تری از قدرت انتخاب او را نمایندگی می کند. می‌توانیم از نقش آفرینی های کمیک او مثال بیاوریم. از «مرد عوضی»، «مومیایی3» و مهمتر از همه از کاراکتر به شدت ایرانیزه رضا مارمولک در فیلم «مارمولک». نقش‌هایی که حتی در اوج شیطنت‌های سینمایی برای خنداندن مخاطبانش، با جزئیات دقیق، تلاشی درخور برای ثبت سند تصویری از زمانه معاصر یک کشور هستند. فیلم ها و کارکترهایی که حاصل هم‌نشینی یک عمر بازیگرش با مردم بوده.از این روست که فیلم‌های پرویز پرستویی سند تصویری سی سال سینما و جامعه ایران هستند
