با گذشت دوازده قسمت از شروع پخش سریال «خوشنام»، این سریال هنوز نتوانسته است به عنوان یک کمدی موفق مناسبتی جایی در دل مخاطبانش باز کند. «خوشنام» به کارگردانی علیرضا نجف‌زاده، با وجود اینکه پتانسیل‌های زیادی برای ایجاد جذابیت دارد اما فرصت‌سوزی کرده و در حد یک کمدی کاملا معمولی باقی مانده است. «هفت‌صبح » در تازه ترین شماره خود گزارشی درباره این سریال منتشر کرده و دلایل عدم موفقیت آن را مورد بررسی قرار داده است.
اولین ضربه‌ای که به سریال وارد می‌شود، همین کشدار بودن اتفاقات است. لطمه بعدی به کلیشه‌های قصه برمی‌گردد. پررنگ‌ترین آن داستان تحول شهرام است که بارها این ماجرا را دیده‌ایم و حالا به دم‌دست‌‌ترین حالت ممکن در «خوشنام» مورد استفاده قرار گرفته. ضعف‌های داستان روی کیفیت بازی بازیگران هم اثر منفی گذاشته و باعث شده تلاش آن‌ها نتیجه ندهد. حتی بازی عباس جمشیدی‌فر که ذاتا «شیرین» است و مخاطب را با خود همراه می‌کند این بار به دل نمی‌نشیند.
از «خوشنام» به عنوان یک سریال کمدی یاد می‌شود اما به سختی می‌توان دیالوگ یا موقعیتی در آن پیدا کرد که قدرت خنداندن داشته باشد. در قسمتی که جمعه شب روی آنتن رفت، تمهید شوخی با توالت رفتن شخصیت اوستا (حمید لولایی) مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه‌ای که بدست آمد اما یک موقعیت چرک و دمدمه بود. آیا واقعا مخاطب به «عجله داشتن اوستا برای رفتن به دستشویی» و یا «تفاوت توالت ایرانی و فرنگی» می خندد؟
«خوشنام» مانند بسیاری از سریال‌های تلویزیون، از الگوی مردمان طبقه فرودست وام گرفته. نمونه با کیفیت این تمهید را در آثار عطاران می‌دیدیم اما در «خوشنام» ویژگی‌های غالب این طبقه به‌درستی در خدمت داستان و موقعیت‌ها قرار نگرفته و تبدیل به یک کپی دست چندم شده است.
و نکته دیگر اینکه «خوشنام» نه کمدی است و نه نشانه‌ای از سریال‌های ماه رمضان دارد. بحث تحول که پیش‌تر به بهترین شکل در سریال‌هایی چون «صاحبدلان» نمایش داده شد، در «خوشنام» شکل کاریکاتوری به خود گرفته است.
علیرضا نجف‌زاده پیش از این سریال « زوج و فرد» را برای مناسبت نوروز ساخت که این مجموعه هم در جذب مخاطب ناموفق بود. او در ادامه سریال کمدی « بوتیمار» را کارگردانی کرد که بهار سال گذشته از شبکه سه پخش شد. سریالی که بازهم در جذب حداکثری مخاطب ناموفق بود.
شبیه سریال “خوب بد زشت” ساخته ی منوچهر هادی هست.