فصل جدید مسابقه «گل یا پوچ» به میزبانی صابر ابر، در حالی منتشر شد که به پشتوانه خاطره فصل اول، انتظارات از آن بسیار بالا بود. برنامهای که شاید در مرحله طراحی فصل ابتدایی، تولیدش با ریسک همراه بوده اما خیلی زود آنچنان در کانون توجه مخاطبان قرار گرفت که احیای یکی از بازیهای فراموششده و کاملا ایرانی را در میان جمعهای خانوادگی رقم زد و به یکی از موفقترین برندها در میان تولیدات پلتفرمهای خانگی تبدیل شد؛ فصل دوم این مسابقه با چه کیفیتی کلید خورد و صابر ابر در مقام میزبان این فصل، در قسمت ابتدایی چه عملکردی داشت؟
به گزارش فیلمنیوز، در میان ویژگیهای بارز و ممتاز برنامه «خندوانه» که به پشتوانه خلاقیت و همت رامبد جوان برای بیش از 900 قسمت، توانست مخاطبان سختگیر تلویزیونی را با خود همراه کند، یکی از مهمترینها، پیش کشیدن ایدههایی ساده و خلاقانه برای احیای سرگرمیهای فراموششده در گعدههای دوستانه و خانوادگی بود؛ از ادابازی و پانتومیم گرفته تا سادهترین ایدههایی که بدون هیچ هزینه مضاعفی، موجبات گرم شدن فضای همنشینیها را فراهم میآورد. این دستاورد کمی نبود و که بعدتر با سلسله تولیدات مافیایی در شبکه خانگی هم مصداق پیدا کرد اما این برنامه «گل یا پوچ» بود که نه بر پایه یک ایده کپیبرداریشده از نمونههای خارجی که با تکیه بر ظرفیتهای یک بازی کاملا بومی، زمینهساز احیای یک بازی ساده اما فراموششده در میان خانوادههای ایرانی شد. اتفاقی که در فصل اول این مجموعه رقم خورد، حساسیتها نسبت به دنبالهسازی برای آن را بالا برد و در چنین شرایطی آغاز انتشار فصل دوم، بهصورت ویژه با واکنشهای مثبت و منفی مخاطبان شبکه خانگی مواجه شده است. اما در قسمت اول این فصل چه دیدیم و از نظر فنی چه امتیازی میتوان به آن داد؟
طراحی و فضاسازی| یکی از ویژگیهای مهم فصل اول «گل یا پوچ» که طبعیتا بهواسطه حضور مهران مدیری در مقام میزبان، از ابتدا ظرفیت جلب توجه مخاطب عام را داشت، فضاسازی بکر آن بود که خیلی زود نظر مخاطبان خاص را هم با خود همراه کرد. طراحی کلی فضای مسابقه، بهرهگیری درست از آکسسوار و اجزای صحنه و مهمتر از آن مدیریت لحن و اکت شرکتکنندگان برای پرتاب مخاطب به یک محیط شبه قهوهخانهای، همگی از امتیازاتی بود که «گل یا پوچ» را در موعد تولد، به یک اثر کاملا بومی نزدیک کرد. برپایه همین ویژگی هم حالا میتوان یکی از امتیازات فصل دوم را تلاش برای حفظ همین برگبرنده و نگاه درست در حذف برخی زوائد به نفع کاملتر شدن ایده اولیه دانست. در این فصل هم شرکتکنندگان بهرغم ناشناخته بودن برای مخاطب، به درستی در مقابل دوربین هدایت شده و هر یک به عنصری مهم در خدمت فضاسازی کلی مسابقه تبدیل شدهاند. رنگ تصاویر، فیلترهای به کار گرفته شده در تصویربرداری و پارامترهای دیگری همچون موسیقی و افکتهای صوتی هم به خوبی از این فضاسازی متمایز و دوستداشتنی صیانت میکند.
کارگردانی| هرچند کارگردانی نیک یوسفی در فصل اول «گل یا پوچ»، زمینهساز برخی حواشی برای این مسابقه شد و سرانجام هم به حذف نامش از تیتراژ انجامید اما نمیتوان تأثیر عملکرد او در شکلگیری هویت بصری و لحن روایی این برنامه را نادیده گرفت. حالا و در فصل دوم، این مأموریت به زامیاد سعدوندیان و سعید فتحی روشن واگذار شده و به استناد آنچه در قسمت ابتدایی شاهد بودیم، باید به تیم جدید برای حفظ استانداردهای بهدست آمده در فصل اول، دستمریزاد گفت. کارگردانی فصل دوم «گل یا پوچ» البته کپی تمام و کمال از فصل اول نیست و حذف برخی مقدمات و حواشی بهویژه در فرازهای مربوط به معرفی شرکتکنندگان را میتوان از نقاط تمایز کارگردانی این دو فصل دانست که اتفاقا در خدمت ریتم بالاتر و کیفیت بهتر این مجموعه بوده است. اندازه نماها در بزنگاههای اوجگیری رقابت و بهرهگیری از تمهیدات بصری مانند اسلوموشن و یا تدوین در قابهای موازی هم به مانند فصل اول، بهدرستی در خدمت ایجاد هیجان و تعلیق در فرآیند کارگردانی قرار گرفته است.
ترکیب شرکتکنندگان| هنوز فصل اول «گل یا پوچ» به پایان پخش نرسیده بود که شرکتکنندگان این مسابقه بهواسطه درخششهای فردیشان تبدیل به ستاره شدند و خارج از قاب این مسابقه در کانون توجه قرار گرفتند. طراحی درست فرآیند انتخاب شرکتکنندگان یکی از اصلیترین شروط توفیق مسابقاتی محسوب میشود که قرار است بدون حضور چهرههای شناختهشده به تولید برسند. البته همین ویژگی هم ستارهسازی را به یکی از امتیازات این دست تولیدات تبدیل میکند. «گل یا پوچ» از برنامههای بسیار موفق در میان تولیدات شبکه خانگی است که در همان فصل اول بهخوبی توانست از معمولیترین افراد، ستارههایی بسازد که مخاطب علاقهمند به تعقیب سرنوشت آنها باشد. حالا و در اولین قسمت از فصل دوم هم نشانههای این توفیق را میتوان دید. هم مجتبی جهانیان و هم محمد طاهرپناه در مقام «اوستا» و نفر اصلی دو تیم، بهخوبی توانستند تبحر و شخصیت خاص خود را به رخ بکشند و هم تقابل عمو بهمن و جواد در مقام «گلگیر» تماشایی از کار درآمده بود. مهدی و حافظ هم بهخوبی در مقام «سیاهکن» توانستند در میدان ظاهر شوند و از همینجا میتوان قصه هر کدام را دنبال کرد و نگران برد و باخت آنها بود.
اجرا و میزبانی | با وجود همه نکاتی که تا به اینجا مرور شد، نمیتوان کتمان کرد که یکی از اصلیترین نکات که پیش از آغاز پخش فصل دوم «گل یا پوچ» موردتوجه علاقهمندان این برنامه بود و نگرانیهایی هم بهوجود آورده بود، کیفیت حضور صابر ابر در قاب این رقابت بود. عملکرد مهران مدیری در فصل اول این مسابقه که از معدود تجربههای موفق او در شبکه خانگی طی سالهای اخیر بهشمار میرود، تصمیمگیری برای قبول این میزبانی از سوی صابر ابر را به یک ریسک تبدیل کرد اما در همین گام ابتدایی، ابر نشان داد که انگیزه بالایی برای عبور سربلند از این چالش دارد. رخصت از مهران مدیری، دخالت به اندازه در فرآیند رقابت، سکوتهای حسابشده و در مجموع پایبندی به قواعد میزبانی پایهگذاریشده در فصل اول، باعث شد حضور ابر، حضوری دلنشین در قسمت ابتدایی فصل دوم باشد. البته صابر ابر بهخوبی تلاش دارد امضای خود را هم پای این تجربه میزبانی بگذارد و برای قضاوت درباره میزان توفیق او در این تلاش، هنوز زود است و باید دید در ادامه مسیر چه عملکردی را از او شاهد خواهیم بود.
فصل دوم مسابقه «گل یا پوچ» با میزبانی صابر ابر، یکشنبهها ساعت 8 صبح در پلتفرم فیلیمو منتشر میشود.
پست های مشابه :
مروری بر فضا و حالوهوای آثار مختلف هومن سیدی به بهانه رونمایی از تازهترین ساختهاش «وحشی» | همیشه در پی غافلگیری مخاطب
مروری بر سریالهای توقیفی شبکه نمایش خانگی و مدتزمانی که توقیف آنها طول کشیده است به بهانه توقیف «سووشون» | چند وقت توقیف باش تا آدم بشی
عرضه فیلم پلیسی «ته خط» در فیلمنت | مجید صالحی در نقش یک سارق
به بهانه شروع فصل پنجم «ممیزی» که یکی از برنامههای پرمخاطب شبکه خانگی است | همهچی آرومه ولاغیر
