در قسمت چهارم رئالیتی‌شوی «کارناوال»، تیم محسن شریفیان و وحید آقاپور باهم رقابت داشتند. در اجرایی که وحید آقاپور به همراه محمد لقمانیان روی صحنه برد، شاهد اتفاقی هیجان‌انگیز در رابطه با تولد یک عروسک و پرسش او درباره چگونگی و چرایی مفهوم زندگی بودیم. شخصیت‌های عروسکی به جهت پیوند عمیقی که با دوران کودکی ما دارند، برایمان بسیار ارزشمند و خاطره‌انگیزند. آقاپور و لقمانیان هم دقیقا از همین جذابیت‌ها استفاده کردند و اجرایی بدیع پیش روی مخاطبان گذاشتند.
به گزارش فیلم‌نیوز، ما در برنامه‌های مختلف کودک و نوجوان، خاطرات زیادی با شخصیت‌های عروسکی داریم اما هیچ‌گاه شاهد خلق این عروسک‌ها و چگونگی جان بخشیدن به آنها نبوده‌ایم. به بهانه انتشار سومین رقابت «کارناوال» نگاهی داریم به ابعاد مختلف این اجرا.
خلق یک عروسک| اجرای وحید آقاپور و محمد لقمانیان در یک کارگاه عروسک‌سازی پیش می‌رود. ابتدا عروسکی بدون صورت را روی میز می‌بینیم؛ عروسکی که هویت ویژه‌ای ندارد و اینطور به نظر می‌رسد که همان موقع تازه خلق شده است. لقمانیان و آقاپور مرحله به مرحله برای او چشم و ابرو و بینی و سبیل می‌گذارند و بعد از چند حرکت نمایشی، به صدای خاصی برای او می‌رسند. روند تکمیل شدن این عروسک و جان بخشیدن به آن با حرکات دست لقمانیان و صدای آقاپور درست در مقابل چشمان تماشاگران به خلق لحظه‌ای جذاب منجر می‌شود. از آن لحظه به بعد است که عروسک «بی‌چشم و رو» را به عنوان کاراکتری دارای هویت می‌شناسیم و با ماجراهایش همراه می‌شویم.
یک اجرای متفاوت | همیشه عادت داریم کاراکترهای عروسکی را بدون حضور عروسک‌گردان و صداپیشه ببینیم. عروسک‌گردان همواره در سطحی پایین‌تر از عروسک، پشت یک میز یا مانعی مخفی می‌شود و صداپیشه هم هیچ‌گاه مقابل دوربین قرار نمی‌گیرد. در اجرایی که شاهدش بودیم، هردو آنها مقابل چشم‌هایمان قرار داشتند. لقمانیان در عین اینکه عروسک را می‌گرداند، خودش بخشی از قصه بود و وحید آقاپور هم جلوی دید همه صدای عروسک را درمی‌آورد. نکته مهم اینکه صدا و تصویر کاملا برهم منطبق بودند و همین مسئله جذابیت را بالاتر می‌برد.
ظرافت‌های کار با عروسک | محمد لقمانیان در طول اجرا بارها اجزای صورت «بی‌چشم و رو» را تغییر می‌داد و وابسته به اینکه این تغییرات چه تاثیری روی شخصیت او می‌گذاشتند، با او وارد دیالوگی جذاب می‌شد. یکی از جذابیت‌های این اجرا، به سوالات هستی‌شناسانه این عروسک برمی‌گشت. او مدام از لقمانیان درباره وجود خودش می‌پرسید و با اینکه دست لقمانیان او را می‌چرخاند به مشکلات اساسی برمی‌خورد. مجموعه دیالوگ‌های میان عروسک و لقمانیان، موقعیت‌های کمدی جذابی را خلق می‌کرد. درست است با اثری کمدی مواجه بودیم اما این یک کمدی صرف نبود؛ شوخی میان مخلوق با خالق که در اینجا در قالب عروسک و عروسک‌گردان جلوه پیدا می‌کرد، پیشینه‌ای بسیار قدیمی دارد. مخلوق از چگونگی خلق خود می‌پرسد، به کاستی‌ها اشاره می‌کند و به خالق می‌تازد و نهایتا پاسخی برای سوالات خودش پیدا نمی‌کند. لقمانیان و آقاپور این مفهوم عمیق را به‌خوبی در قالب یک کمدی عروسکی پیش روی مخاطبان گذاشتند.
دکور جذاب | یکی از ویژگی‌های مهم این اجرا، به دکور جذاب آن برمی‌گشت. مقابل رویمان یک کارگاه عروسک‌سازی می‌دیدیم که در طبقه‌های قفسه‌هایش پر از کله‌های عروسک بود. عروسک‌هایی بی‌جان که بعضی از آنها هنوز صورتشان تکمیل نشده بودند. پارچه‌ها و چرخ خیاطی و سایر وسایل برای ساخت یک عروسک کنار هم قرار گرفته بودند تا اثر را خیلی بیشتر به واقعیت نزدیک کنند.
به احتمال زیاد در اجرای بعدی تیم وحید آقاپور باز هم شاهد همراهی آنها با عروسک خواهیم بود.
پست های مشابه :
انتشار قسمت اول رئالیتی‌شوی «کارناوال» رامبد جوان از چهارشنبه 21 خرداد | در انتظار هیجان‌انگیزترین پروژه رامبد
درباره شیوه گروه‌بندی و رویاروی شرکت‌کننده‌ها در رئالیتی‌شو کارناوال که قرار است بعد از دهه اول محرم پخش آن از سر گرفته شود | یک رقابت نفس‌گیر
نوشته‌ای ازعلی فرهمند مدرس فلسفه سینما و منتقد درباره رئالیتی‌شو جدید رامبد جوان به بهانه در پیش بودن انتشار قسمت اول | «کارناوال» یک دستاورد فرهنگی
صحبت‌های پدیده «کارناوال» درباره اجرای متفاوتش در این رئالیتی‌شو | روزبه حصاری : می‌خواستم خودم را به چالش بکشم
