آگراندیسمانِ؛ قسمت پنجاه و دوم | بررسی بازی نوید پورفرج در نقش «عابس» در فیلم گوزن‌های اتوبان | آخرین طغیان

سما بابایی | از همان زمانی که «مغزهای کوچک زنگ‌زده» به نمایش درآمد، می‌شد حدس زد که بازیگری به سینمای ایران اضافه شده است که می‌تواند جایگاهِ خاصی پیدا کند. «نوید پورفرج»، حالا این حدس را به یقین بدل کرده است، به‌خصوص آن‌که در این فاصله‌ی قریبِ ده سال، هوشمندی آن را داشته است که فیلم‌های خوبی برای بازی انتخاب کند و در هر کدام‌شان تلاش کند تا بازی‌ای منطبق با مختصاتِ نقش باشد و در عین حال ظریف و پر از جزئیاتی که احساسِ نزدیکی مخاطب با شخصیت را به حدِ اعلا برساند. نقش او در «زاوالا» به یاد آورید یا مغزِ استخوان را. او سالِ گذشته «بی‌بدن» را در جشنواره داشت که اگرچه در بخشِ مسابقه حضور نداشت، اما بازیِ هر چهار بازیگری اصلی‌اش (پورفرج، شاکردوست، جمشیدی و عباسی) در خاطره‌ها ماندگار شد.

به گزارش فیلم‌نیوز، نوید پورفرج امسال با «گوزن‌های اتوبان» به کارگردانی «ابولفضل صفاری» در جشنواره حضور دارد و ایفاگر یکی از نقش‌های اصلی این اثر است. این نوشته نگاهی کوتاه به بازیگری او دارد.

ویژگی‌ ظاهری | نوید پورفرج در گوزن‌های اتوبان، خود را به شکلی بی‌تکلّف و دور از هرگونه زیاده‌روی، در دل داستان قرار داده است. او در این فیلم، «عابس» است و پیکِ موتوری یک رستوران. طراحی گریم و لباس او و همچنین نوعِ گفتمانِ او به‌طور کامل با ویژگی‌های تیپیکال این شغل تطابق دارد. لباس‌های ساده و راحت، بدون کلاهِ ایمنی که در تابستان عملا استفاده از آن یک شکنجه برای پیک‌های موتوری است و البته یک موتورسیکلتِ ارزان که با آن «نان» خود را در می‌آورد. طراحی گریم نیز به‌گونه‌ای است که چهره‌اش بی‌هیچ اضافاتی، طبیعی و مطابق با نوع زندگی و شرایط کاری‌اش به نظر می‌رسد. این نقش از آن کاراکترهایی است که در دنیای روزمره شهری حضورِ فعالی دارند و هر آدمی چند باری در روز با آنان برخورد می‌کند؛ اما در عین حال کم‌تر کسی است که به بخش‌های نادیده و پنهانی از زندگی چنین آدم‌هایی علاقه‌ای داشته باشد. در این میان «عابس» فراتر از شغلی که خود به اندازه‌ی کافی اضطراب‌انگیز است، حالا وارد موقعیتی شده است که در نوعِ خود تنشِ بسیاری دارد و «پورفرج» ناگزیر است، این تنش‌ها را لحاظ کند. گریم و لباس او در این نقش تنها بخشی از بارِ روایی شخصیت را نشان می‌دهند و این بازیگر است که در پس این ظاهر ساده، به شخصیتِ «عابس» عمق داده است. ظاهر او، با چهره‌ای معمولی، شبیه به ما مردمان باعث می‌شود که تماشاگر به راحتی به او اعتماد کند. آدم‌های این فیلم نه روشنفکرهای خسته‌ای هستند که در اکثرِ فیلم‌ها مشاهده می‌کنیم و نه الواتی که مُدِ چند سالِ اخیر سینمای ایران است.

اهمیت نقش | فضای مجازی، فقط زندگی عابس را از این رو به آن رو نمی‌کند. آنچه برای او رخ می‌دهد، زندگی نامزد و خانواده‌ی او را نیز تحتِ تاثیر قرار می‌دهد؛ حتی زندگی آن بلاگرِ معروف که اجرای «لایو»اش سببِ ایجاد این همه دردسر شده است. عابس در ابتدا یک جوان است مثلِ همه‌ی جوانانِ بی‌پولی که در این شهر، جانِ خود را کفِ دست‌شان گذاشته‌اند و با یک موتورِ ارزان‌قیمت، می‌خواهند زندگی‌شان را با هر مصیبتی که هست، بچرخانند. دستِ حادثه اما زندگی او را در مسیری تازه قرار می‌دهد و همه‌چیز را در زندگی‌اش دگرگون  و او را درگیر مسائلی می‌کند که پیش از آن هرگز به ذهنش خطور نمی‌کرد، حتی رابطه‌اش با نامزدی که به نظر می‌رسید، عاشقانه هم‌دیگر را دوست دارند و او حالا بدل به کسی شده است که «عابس» دیگر او را نمی‌شناسد.  این مسایل، علاوه بر تغییرات در روابط عابس، در نگرش او نسبت به جایگاهش در جامعه هم تاثیر می‌گذارد. انگار او و دیگر آدم‌ها، اندک‌اندک دچار استحاله‌ای می‌شوند که ناگزیر هستند تا تصمیماتی پیچیده‌ بگیرند که هرگز برایش آماده نبودند. «عابس» در گوزن‌های اتوبان، کلیدی‌ترین شخصیتِ داستان است که  بی او، اصلا درامی شکل نمی‌گیرد.

جنس بازی | پورفرج در «گوزن‌های اتوبان» به‌طور عمدی، از هر گونه نمایش‌گری بی‌جا پرهیز کند. این عدم اغراق یا جلوه‌گری خاص، دقیقاً بخشی از جذابیت و قدرت بازی اوست. پورفرج در این نقش، هیچ تلاشی برای جلب توجه بی‌مورد ندارد و برعکس، تمام انرژی‌اش را بر ایجاد یک حضور طبیعی و صادقانه در مقابل دوربین متمرکز می‌کند. او به خوبی تبدیلِ جوانِ عاشقِ سرخوشی را نمایش می‌دهد که مشکلاتِ زندگی را در پسِ آن رفاقت‌ها و زندگی‌ ساده و یک عشقِ پرتلاطم از سر می‌گذراند؛ اما به مرور و با مواجهه با بحران‌ها، چنان تغییرِ شگرفی می‌کند که می‌تواند یک دختر را به کامِ مرگ بکشاند. پورفرج به شکلی متناسب با شرایط و موقعیت‌های مختلف، به درستی واکنش نشان می‌دهد، بدون آنکه حس تصنعی یا نمایش زائدی در کار باشد.

نوید پورفرج برای بازی در فیلم «گوزن‌های اتوبان» نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است.

پست های مشابه :

مروری اجمالی بر فیلم «گوزن‌های اتوبان» ساخته ابوالفضل صفاری | لایو بگیر و فرار کن! بعد از 24 سال حضور در عرصه سینما، تئاتر و شبکه خانگی اتفاق افتاد | هنگامه قاضیانی از دنیای بازیگری خداحافظی کرد گزارشی درباره فیلم‌هایی که بعد از حضور در فستیوال‌های جهانی شرایط شرکت در جشنواره فجر را دارند | تنور جشنواره داغ می‌شود ؛ از «پیر پسر» تا «غریزه» و «بی‌سروصدا» جشنواره فیلم فجر میزبان احتمالی کدام ستاره‌ها خواهد بود | قسمت دوم؛ بازیگران مرد | جنگ ستارگان در فجر