رئالیتی شو «پدر خوانده» بی شک بهترین و جذاب‌ترین رئالیتی‌شویی است که براساس بازی «مافیا» طراحی شده است. قسمت اول از فصل دوم این کار از پنجشنبه هفته گذشته پخش خود را در حالی آغاز کرد که ایجاد برخی تغییرات در قوانین و البته ساختار بصری آن باعث بروز واکنش‌هایی در بین مخاطبانش شد. تعدادی از آن استقبال کردند و عده‌ای دیگر این تغییرات را مثبت ارزیابی نکردند. با در نظر گرفتن تمام وجوه مثبت و منفی و بررسی نظرات قسمت اول «پدر خوانده» را آنالیز کرده‌ایم.
به گزارش فیلم‌نیوز، قسمت اول از فصل دوم پدر خوانده به کارگردانی سعید ابوطالب ، از پنجشنبه هفته گذشته پخش خود را شروع کرد، این قسمت را از چند منظر مورد بررسی قرار داده‌ایم .
تغییرات دکور و لباس | عمده‌ترین تغییر در فصل دوم در بخش صحنه و لباس اتفاق افتاده است. انبار مافیا جایش را به کشتی دزدان دریایی داده و بازی در بخش اقامتگاه این کشتی برگزار می‌شود. از آنجاییکه موقعیت مکانی، کشتی دزدان دریایی است لباس بازیکن‌ها هم بر اساس همین تم طراحی شده است. این تغییرات در نگاه اول جذاب و چشمگیر است ، اما در جریان بازی نه تنها کارکرد مثبتی ندارند بلکه به مانعی برای ارتباط مستقیم مخاطب با بازیکن‌ها و فضای بازی تبدیل شده است. در واقع هر چقدر در پدرخوانده یک طراحی لباس به ارتباط بیشتر مخاطب با فضا بازی کمک می‌کرد اینجا لباس‌ها کارکرد معکوش پیدا کرده‌اند. نکته‌ای که از چشم مخاطبان کار هم پنهان نمانده است . به طور مثال یکی از مخاطبان در ذیل پستی که از این رئالیتی‌شو منتشر شده نوشته است :« لباس افتضاحه ، ایکاش مثل فصل یک بود، این فصل همه چیز بیش از اندازه شلوغه، اصلا این لباس‌ها جذاب نیست.» یا مخاطب دیگر نوشته است :«من جای شرکت کننده‌ها خفه شدم بابت لباس‌های دست وپا گیر.» این‌ها تنها دو نمونه از انتقاداتی است که به طراحی لباس این رئالیتی‌شو شده است. در خصوص دکور هم وضع به همین شکل است فضای محدود و بسته اقامتگاه کشتی به نوعی برای مخاطب ایجاد خفگی می‌کند همین حس موجب می‌شود تا او ارتباط لازم را با بازی نگیرد.
هویت بصری و تدوین | «پدر خوانده 2» با وجود اینکه تصور می‌شد با الهام از هویت بصری سری فیلم‌های دزدان «دریای کارائیب» گرافیک تصویری منحصر بفردی داشته باشد فاقد هویت بصری نوشتاری و… بود و سعید ابوطالب عملا هویت بصری و گرافیک نوشتاری را از ساختار برنامه‌اش کاملا حذف کرده بود. این اتفاق در حالی افتاده که در پروژه دیگر این کارگردان یعنی رئالیتی‌شو «ضد» هویت بصری حرف اول را می‌زند و گرافیک نوشتاری دارای ساختار منجسمی است که موجب شده تا مخاطب شخصیت‌ها را گم نکند . در این رئالیتی‌شو درست زمانی که بازیکن‌ها قصد انجام عملی را دارند نقش‌آن‌ها زیر تصویر بلافاصله زیر نویس می‌شود تا مخاطب به یاد بیاورد که این کاراکتر چه کارکردی دارد. در «پدرخوانده 2» ابوطالب کلا بیخیال گرافیک نوشتاری شده، بنحوییکه حتی از درج نام کاراکتراها به هنگام معرفی نقش‌ها هم خودداری کرده است. در حالیکه در این رئالیتی‌شوها وقتی نقش بازیکن مشخص می‌شود نام نقش همراه با کارتی که منقش به تصویر آن کاراکتر است در گوشه تصویر حک می‌شود. تنها اتفاق‌های گرافیکی قسمت اول لکه خونی بود که به هنگام سلاخی شدن کاراکتر «همشهری کین» روی تصویر آرمین رحیمیان نقش بست و البته نشان طلسم «جک» که کنار تصویر فرد طلسم شده می آمد. یکی از ویژگی‌های فصل اول ، تدوین دقیق و شسته رفته کار بود. کات زدن‌های به موقع به عکس‌العمل بازیکن‌ها ، انتخاب نماهای درست در لحظاتی که گرداننده با بازیکن‌ها در شب ارتباط برقرار می‌کرد، همگی از ویژگی‌های مثبت تدوین در فصل اول بود. اما تدوین فصل دوم فاقد این ریزه‌کاری‌ها ست. همین اتفاق هم موجب شد که در زمان سلاخی شدن آرمین رحیمیان توسط الیکا عبدالرزاقی مخاطب دچار سوتفاهم شود.
بازیکن‌های کاربلد | در این فصل در کنار بازیکن‌های برتر فصل اول شاهد حضور تعدادی چهره جدید بودیم. در میان آن‌ها پیام احمدی نیا، امین میری، ساغر قناعت و در کمال ناباوری رضا نیکخواه فوق العاده ظاهر شدند. آن‌ها با تسلط کافی بر بازی و قوانین آن شجاع و بدون ترس بازی کردند و با استدلال‌های درست و منطقی‌شان به جنگ یکی از بهترین پلیرهای «پدرخوانده» یعنی مجید واشقانی رفتند و توانستند حسابی او را به چالش بکشند. در این میان رضا نیکخواه با بازی خوبش مخاطبان تا حد زیادی غافلگیر کرد.
بازیکن‌ها کارنابلد | یکی از آفت‌های بازی‌هایی که براساس «مافیا» طراحی شده‌اند، بازیکن‌های ناکاربلد هستند. این بازیکن‌ها هم دو دسته‌اند یک دسته که به کارنابلدی خود واقف هستند و دسته دیگری که ناکاربلندند اما طوری وانمود می‌کنند که انگار سلطان این بازی هستند. نیما شاهرخ شاهی یکی از بازیکن‌هایی است که دقیقا تعریف دسته دوم روی او می‌نشیند. پدرام کریمی هم جز بازیکن‌های دسته اول است که نوع بازی‌اش نشان می‌دهد به کارنابلدی خود اعتراف دارد. اما دسته سومی هم هستند که مابین این دو قرار دارند ، این بازیکن‌ها در واقع مثل سم عمل می‌کنند و به تنهایی باعث باخت یک ساید می‌شوند. هدیه بازوند دقیقا از همین جنس بود.
مورد ویژه مجید واشقانی | مجید واشقانی به عنوان یکی از بهترین بازیکن‌های فصل اول در پدرخوانده 2 حاضر شده است. او بواسطه عملکرد خوبی که در فصل اول داشت و به دلیل انتخابش از سوی مخاطبین به عنوان یکی از بهترین بازیکن‌ها با یک اعتماد به نفس بالای در فصل دوم حاضر شد. اعتماد به نفسی که اتفاقا علیه‌اش عمل کرد و موجب شد برای نجات خودش به هر ریسمانی دست بزند. اوج بازی ناجوانمردانه او جایی بود که شروع به بازی روحی روانی با هدیه بازوند کرد او را به لحاظ موقعیت روانی در نقطه‌ای قرار داد که حس کند اگر با او همراه نشود شخصیت حقیقی‌اش توسط مخاطبان تحقیر خواهد شد. این بازی روانی تا حدی پیش رفت که حتی بازوند در دوئل آخر متوجه سوتی‌های پی درپی واشقانی نشد. چراکه در موقعیتی قرار گرفته بود که حس می‌کرد اگر برخلاف نظر این بازیکن عمل کند ، نابود خواهد شد. اتفاقی که در نهایت افتاد و بازوند هم بازی را باخت و هم در فضای مجازی مورد هجوم مخاطبان قرار گرفت. واشقانی با وجود اینکه باعث پیروزی ساید مافیا شد اما اصلا بازی خوبی نکرد چراکه از همان ابتدا توسط بازیکن‌های مسلط شناسایی شد و اگر اشتباه معین زندی اتفاق نمی‌افتاد و در بازی می‌ماند ، خیلی زود از جریان بازی خارج می‌شد.
«پدر خوانده» با وجود این ضعف‌ها کماکان بهترین رئالیتی‌شو براساس بازی مافیاست که شاید در ادامه و با جذاب‌تر شدن چهر‌هایی که در آن حاضر می‌شوند مخاطب با تغییراتی که در آن ایجاد شده کنار بیاید.
پست های مشابه :
آمار،ارقام و ترین‌های رئالیتی‌شوها و گیم‌شوهای شبکه خانگی در یک نگاه | شیرجه به عمق هیجان
نگاهی به کارنامه حسام محمودی، بازیگر جوانی که از میان ما رفت | پرواز را به خاطر بسپار
در گفت وگویی مفصل با فریدون جیرانی مطرح شد | حجازی فر : به خاطر تامین مخارج «موقعیت مهدی» در «پوست شیر» بازی کردم
روایت پیمان و مهراب قاسم‌خانی از شرایط سخت تولید سریال فضایی‌شان | پرونده «روزی روزگاری مریخ» کامل بسته شد/ داشتیم یک «برره» فضایی می‌ساختیم
