یکی از تله های پیشرفت بازیگران سینما به خصوص خانم‌ها، جسارت برای تغییر چهره و پذیرش زشتی یا بازی در نقش زنان آسیب پذیر است.
راهکار متفاوت و چالش برانگیز که حکم برگ برنده را برای تغییر جایگاه هنرپیشه پیدا می‌کند و از نکات وسوسه برانگیز و تاثیرگذار بر رای داوران جشنواره فجر است. گلاره عباسی نیز با پذیرش این اصل، سال گذشته توانست سیمرغ نقش مکمل را برای بازی در فیلم «ابلق» از آن خود کند.
عباسی پس از آنکه در سریال «شهرزاد» مورد توجه قرار گرفت، شاید فرصت مناسب دیگری برای عرض اندام در بازیگری پیدا نکرد. از طرفی یک مجموعه فرهنگی برای نابینایان افتتاح کرد که با استقبال سینماگران برای همکاری با این مجموعه همراه بود و نشان داد دغدغه‌اش در سینما فقط بازیگری نیست. یک کار فرهنگی بزرگ و ارزشمند که شاید تا قبل از آن هنرمندی در این زمینه پیش قدم نشده بود.
او از اواسط دهه ۸۰ فعالیت خود را در بازیگری شروع و پله پله در سینما و تلویزیون رشد کرده است. به غیر از همکاری اولش با نرگس آبیار در فیلم «اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیکترند»، شاید حضورش در سینما آنطور که باید جدی گرفته نشد.
گلاره عباسی در چهارمین همکاری با نرگس آبیار اما شانس بیشتری برای دیده شدن پیدا کرد. نقش شهلا تحول مهم در کارنامه او به حساب می آمد. گریم و لحن صحبت کردن او با فیلم‌های دیگرش متفاوت بود و همین باعث شد سیمرغ نقش مکمل سی و نهمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کند. نقشی که خودش هم در گفت‌وگویی اعلام کرد: «دوست داشتم زشت شوم!»
