فرنوش ارس خانی: دهه نود، دهه درخشش و اثبات جایگاهش در سینمای ایران بود. فصلی طوفانی‌ف را در بازیگری پشت سر گذاشت. تقریبا در مهم‌ترین آثار اجتماعی دهه نود حضور یافت و صاحب بیشترین جوایز بازیگری در کمتر از چهار سال شد.
نوید محمدزاده از سال ۹۲ به چهره خبرساز سینمای ایران تبدیل شد و فقط یک سال از سینمای ایران فاصله گرفت؛ آن هم برای بازی در سریال «قورباغه» و جسارت برای شروع یک فصل تازه؛ فصل تازه با دو تجربه منفک از بازیگری: «خوانش یک رمان و ورود به عرصه تبلیغات»
محمدزاده همانند بسیاری بازیگران موفق دیگر، به صرافت افتاده بود تا از بِرند خود در عرصه‌های دیگر نیز استفاده کند. او خود را برای تمام واکنش‌های احتمالی و انتقادها آماده کرده بود و پای تصمیمش ایستاد، حتی اگر منتقدی ممکن بود نظرش را درباره کیفیت بازی‌های او پس بگیرد!
اما همان زمان که محمدزاده با عطر نوید و آبمیوه سن ایچ روی بیلبوردهای سراسر شهر قرار داشت، از گوشه و کنار خبرهایی از همکاری مجدد او با برادران جلیلوند به گوش می‌رسید. از آن طرف با «تفریق» مانی حقیقی هم قرارداد داشت و قرار بود بلافاصله در دو پروژه دشوار بازی کند. اتفاق عجیب اما به نحوه حضور او در فیلم وحید جلیلوند و کاهش وزن شدید برای بازی در نقش یک نابینا برمی‌گشت. فیلمی که به جشنواره نرسید و او برای دومین سال پیاپی غایب بزرگ و اصلی جشنواره لقب گرفت.
نوید محمدزاده اما برای پایان سال ۹۹ ورق تازه دیگری را برای مخاطبانش رو کرد: شخصیت «نوری» در سریال «قورباغه».
در کنار نقش پیچیده‌اش در این سریال اما خلاقیت او برای به کاربردن لحن متمایز و انتخاب شیوه متفاوت از بازیگری به کمک هومن سیدی بود که نوری را به نقطه عطف دیگر کارنامه او تبدیل می‌کرد. محمدزاده این بار هم به خوبی از موقعیت متفاوت به وجود آمده استفاده کرد و تجربه نخستش در مدیومی با مخاطبان گسترده، در نهایت به عملکردی موفقیت آمیز در کارنامه‌اش تبدیل شد.
