به بهانه پایان بازی میترا حجار در سریال «سرزمین مادری» که با نقش «سوسن» حضور متفاوتی را رقم زد | من باید می‌رفتم

در قسمت نهم سریال «سرزمین مادری» بازی میترا حجار در نقش سوسن به پایان رسید. حجار که در دهه هفتاد و هشتاد، یکی از بازیگران مطرح سینما بود، بعد از چند سال مهاجرت، اواخر دهه هشتاد به ایران بازگشت و با بازی در این نقش، یکی از بهترین انتخاب‌هایش را انجام داد؛ سریالی که اگر همان زمان به پخش می‌رسید می‌توانست موفقیت دیگری در کارنامه این بازیگر باشد و جایگاهش را در عرصه بازیگری تثبیت کند. حجار نقش یک دختر تنها و غمگین از طبقه فرودست جامعه را در میان خاندان سلطنتی بهادری‌ها در این سریال بسیار باورپذیر بازی کرد.

به گزارش فیلم‌نیوز، در سریال «سرزمین مادری» با طیف‌های مختلفی از مردم جامعه در دهه‌های بیست و سی مواجهیم؛ از سلطنتی‌ها گرفته تا توده‌ای‌ها و مذهبیون و افراد معمولی کوچه و بازار. بازنمایی دقیق این شخصیت‌ها با ویژگی‌های ملموس آن از جمله اتفا‌ق‌های مهم این سریال به حساب می‌آید.

سوسن با بازی میترا حجار از جمله شخصیت‌هایی است که با پیشینه‌ای متفاوت، پا به سرای خاندان سلطنتی بهادری‌ها گذاشته. او به خاطر عشق‌وعاشقی از خانواده سنتی و مذهبی‌اش در طبقه فرودست جامعه دور شده و حتی نامش را از رقیه به سوسن تغییر داده است. تمام تلاشش را می‌کند تا در این خانواده مورد توجه قرار گیرد اما موفق نمی‌شود.

مدت زمان حضور او در سریال زیاد نیست. از زمانی که رهی خانواده‌اش را ترک می‌کند و به خانه اقدس‌الملوک پناه می‌برد با این شخصیت آشنا می‌شویم. سوسن ابتدا به عنوان زنی روانپریش معرفی می‌شود. زنی که مدام با همسر و فرزندش دعوا می‌کند و سیگار می‌کشد و تعادل روحی ندارد. او از اینکه همسرش با زن‌های طبقه اشراف رفت‌وآمد دارد مدام شکایت می‌کند و موقع عصبانیت دخترش را کتک می‌زند و دختر شدن او را دلیل اصلی بی‌توجهی آن خاندان به خودش تلقی می‌کند. از طرف دیگر شکاک و وسواسی است و تمام لحظات مترصد فرصتی است تا به کسی بتوپد و عصبانیتش را خالی کند. با وجود تمام این ویژگی‌ها اما قابل ترحم است. میترا حجار موفق شده است تمام این ویژگی‌ها و رفتارها را همزمان در بازی‌اش به کار بگیرد.

 بازی موفق او باعث می‌شود مخاطبان تا یک جایی از سریال از او بدشان بیاید و اعصابشان به خاطر رفتارهایش خرد شود اما از یک جایی به بعد، دلشان به حال او بسوزد. رفته رفته وقتی با خیانت‌های همسرش روبه‌رو می‌شویم و رفتار فروغ و جمیله را با او می‌بینیم متوجه تنگنایی که در آن قرار دارد می‌شویم و از زبانش می‌شنویم که دیگر نه می‌تواند تحمل کند و نه به خانه پدری‌اش برگردد. حتی از زبان رهی می‌شنویم که انگار سوسن هم در موقعیتی مثل رهی قرار دارد و هیچ‌کس او را نمی‌خواهد.

حجار حالات چهره و رفتار سوسن را با توجه به موقعیت‌های مختلفی که در آنها قرار می‌گیرد بسیار دقیق به نمایش درمی‌آورد و توانسته است شیوه‌ای به کار بگیرد که ما متوجه تضاد میان احساسات درونی و رفتار بیرونی او شویم. این مسئله در قسمت نهم، با نمایش دست‌بند قطوری که به عنوان حق‌السکوت از همسرش دریافت می‌کند و خنده‌های از ته دلش نمود زیادی دارد.

در قسمت دهم با رفتن سوسن از خانه فروغ، به احتمال زیاد بازی او در سریال تمام می‌شود. در همین مدت زمان کوتاه توانسته است اثر خودش را در سریال بگذارد.

قسمت نهم و دهم «سرزمین مادری» به کارگردانی کمال تبریزی روز چهارشنبه 17 آبان در پلتفرم تلوبیون منتشر شد.

پست های مشابه :

مروری بر کارنامه علیرضا طالب‌زاده فیلمنامه‌نویسی که فیلمنامه بهترین سریال‌های 30 سال اخیر متعلق به او ست به بهانه انتشار «سرزمین مادری» | دست طلا نگاهی به نقش اقدس‌الملوک بختیاری با بازی بیتا فرهی در «سرزمین مادری» به بهانه انتشار قسمت پنجم | یک اقتدار ذاتی نگاهی به بازی هنگامه قاضیانی در نقش جمیله به بهانه انتشار قسمت هشتم سریال «سرزمین مادری» | آن روی سکه مروری بر کارنامه بازیگرانی که از کودکی آرتیست شدند به بهانه انتشار سریال «سرزمین مادری» با بازی علی شادمان | اینگونه قد کشیدند