مرتضی عقیلی در برنامه کافه آپارات این هفته مهمان فریدون جیرانی بود. او از صنف سینماگران گلایه کرد و گفت: «چرا خودمان از خودمان تعریف نمی‌کنیم. وقتی از این در می‌رویم بیرون پشت سر هم حرف می‌زنیم. چرا حسادت می‌کنیم؟»
به گزارش فیلم‌نیوز، مرتضی عقیلی بازیگر مطرح پیش از انقلاب تعریف کرد که در کشورهای دیگر سینماگران بهم احترام می‌گذارند و بعد خاطره‌ای گفت از دوره‌ای که مجبور شده در آمریکا غیر از کار تئاتر، در خیابان به ماشین‌های خراب امدادرسانی کند. او گفت: «یک روز رفتم منزل کسی دیدم خانه‌ای بالای پنج شش هزار متره دیدم خانه پیتر فالک است دارد گلف بازی میکند. بهم گفت من عاشق این رولز رویسم هستم. مواظب باش دست کثیفت نخورد به بدنه ماشینم. دستکش دست کردم و شروع کردم باز کردن چرخ ماشین. بهش گفتم من فیلم معجزه سیب شما را خیلی دوست داشتم و حقتان بود جایزه اسکار بگیرید اما این فیلم آخر را اگر جای شما بودم بازی نمی‌کردم.»
عقیلی ادامه داد: «بهم گفت تو کی هستی که درباره بازی من اظهارنظر کنی؟ گفتم من هم قبلا توی کار شما بودم. گفت ریل جمع کن بودی یا آپاراتچی؟ گفتم آکتور بودم. بالای هفتاد تا فیلم سینمایی بازی کردم. سه تا فیلم سینمایی ساخته‌ام. من قصه جان اشتان بیک را بازی کرده‌ام. من دایی وانیای چخوف را بازی کرده‌ام. من هم توی مملکت خودم جایزه گرفته‌ام. حالا مجبورم روی ماشین‌ها کار کنم.»
او گفت همان موقع پتیر فالک گفته به ماشینم دست نزن و بعد خانمی را صدا زده و گفته دوربین من را بیاور. با او عکس انداخته و گفته دیگر برای کار خانه من نیا. تو همکار و هم‌صنف منی و من خجالت می‌کشم تو برای من کار کنی.
بعد به این مسئله رسید: «چرا من پشت سر شما حرف می‌زنم یک نفر نیست بگوید نگو. همان مردی که به من گفت دستت کثیف است به ماشین من نخورد من را بغل کرد و گفت دوست دارم فیلم جان اشتاین‌بکت را ببینم. بعد نامه برایم فرستاد و گفت نمی‌دانم از کجا آمده‌ای اما چطور ممکن است ملتت اجازه دهند توی مملکت غریبه چنین کاری انجام دهی؟»
عقیلی گفت: «چرا فکر می‌کنیم صنف دکترها خیلی محترمند؟ چون خودشان به خودشان احترام می‌گذارند. چرا وقتی یک فیلم خوب نمی‌شود فریاد می‌زنیم که بد است چرا اگر فیلم خوب می‌شود حسادت می‌کنیم؟ بهم احترام بگذاریم. وقتی ما بهم احترام بگذاریم مردم مجبورند به ما احترام بگذارند. خودمان که پشت سر خودمان حرف می‌زنیم چه انتظاری از دیگران داریم؟»
مرتضی عقیلی بعد از پیروزی انقلاب در فیلم «پنجمین سوار سرنوشت»بازی کرد و بعد از آن ممنوع الکار شد و به امریکا مهاجرت کرد. مرتضی عقیلی بهمن ۱۴۰۰ پس از چهار دهه دوری از دنیای بازیگری در تئاتر «فلزات چکش‌خوار» بازی کرد و روی صحنه رفت.
