آرین وزیردفتری، کارگردان فیلم بی‌رویا گفته برای ساخت اولین اثرش، فیلم‌های «بچه رزماری»، «جاده مالهالند» و «پرسونا» را در ذهن داشته و از «شاید وقتی دیگر» بهرام بیضایی هم تاثیر پذیرفته است.
به گزارش فیلم‌نیوز، آرین وزیردفتری، کارگردان فیلم «بی‌رویا» بعد از نمایش فیلمش در بخش افق‌های اکسترا در هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز گفت‌وگویی با ورایتی انجام داده است.
این کارگردان درباره چگونگی ورود به عرصه کارگردانی گفته: « من کارم را به‌عنوان یک فیلمساز خودآموخته شروع کردم و سال‌ها بعد وارد مدرسه فیلم شدم. تجربه‌های بین‌المللی من واقعاً کمک کرد. با فضای حرفه‌ای‌تر در سطح جهانی آشنا شدم و با آنچه در جشنواره‌های سینمایی می‌گذرد و نحوه انتخاب و توزیع فیلم‌ها آشنایی پیدا کردم.»
او توضیح داده تلاش زیادی کرده تا بتواند فیلمی بسازد که در سطح جهانی دیده شود: ««فیلم‌ها و فیلمسازان زیادی در سراسر جهان فعالیت می‌کنند، بنابراین می‌دانستم اگر می‌خواهم در سطح بین‌المللی موفق شوم، باید برای ساختن یک فیلم، چیزی واقعاً ویژه داشته باشم. این تجربیات من را قوی‌تر کرد.»
وزیردفتری درباره علاقه‌اش به سینمای اسکورسیزی، پولانسکی، برگمان و فلینی صحبت کرده و گفته: «سعی می‌کنم فیلم‌هایی بسازم که میراث سینمای ایران را با فیلم‌های غربی که با آن‌ها بزرگ شدم مرتبط کند. برای «بی‌رؤیا» فیلم‌های «بچه رزماری»، «جاده مالهالند» و «پرسونا» را در ذهن داشتم، همین‌طور «شاید وقتی دیگر» ساخته بهرام بیضایی بزرگ.»
کارگردان بی‌رویا از این فیلم به عنوان یک تجربه‌ای از نسل جدید صحبت به میان آورده: «احساس می‌کنم ممکن است بتوانم بخشی از این نسل جدید باشم و فیلمی ارائه کنم که تلاش می‌کند جنبه دیگری را لمس کند و با روایت دست به تجربه بزند. انجام این کار هم در سطح داخلی و هم در سطح بین‌المللی سخت است، اما امیدوارم نمایش بین‌المللی به اثبات این مسئله که این کار ارزش کشف جنبه‌های جدید در سینمای ایران و معرفی آن به جهان را دارد، کمک کند.»
یکی از نکات جالبی این گفت‌وگو توضیح وزیردفتری درباره نوع مواجهه مردان و زنان با فیلم «بی‌رویا» است. او گفته: «دیدن «بی‌رؤیا» بر مبنای جنسیت تماشاگر می‌تواند تجربه‌ای کاملاً متفاوت باشد. نگاه مردانه اغلب سعی می‌کند آن را به‌عنوان یک طرح داستانی عینی درک و مثل یک پازل معمایی حل کند. برای زنان، این بیشتر یک تجربه روایی است. آن‌ها به دلیل تجربیات مشترک با رؤیا واقعاً با او احساس همدردی می‌کنند.»
گفت وگوی آرین وزیر دفتری با «ورایتی» توسط علی افتخاری ترجمه و در نخستین بار در مجله «نماوا» منتشر شده است.
