مجید ظروفچی فیلم درخشان «سوته‌دلان» علی حاتمی با بازی بهروز وثوقی، یکی از شخصیت‌های ماندگار سینمای ایران است؛ پسری شیرین‌عقل و دوست‌داشتنی که حال‌وهوای دل باختن و عاشقیت‌اش هنوز بعد از سال‌ها از ذهنمان بیرون نرفته است. به بهانه روز سینما مروری داریم بر دلایل موفقیت این نقش.
به گزارش فیلم‌نیوز، بهروز وثوقی در طول دوران فعالیتش به عنوان بازیگر در سینمای ایران، نقش‌های ماندگار زیادی را از خودش به یادگار گذاشت. درخشش او در سینمای ایران با فیلم مسعود کیمیایی و ایفای نقش «قیصر» شروع شد. او در ادامه همکاری‌های سریالی‌اش با کیمیایی چند شاه نقش دیگر را هم در کارنامه‌اش ثبت کرد. از نقش «داش آکل» و «رضا موتوری» تا «سید» گوزن‌ها که در این آخری توانست تصویری مانا از یک معتاد به زوال رسیده را در تاریخ سینمای ایران ثبت کند. او علاوه بر فیلم‌های کیمیایی در آثار کارگردانانی چون ناصر تقوایی (نفرین) ، امیر نادری (تنگسیر)، جلال مقدم (فرار از تله)، فریدون گله (کندو) و علی حاتمی (طوقی) توانایی‌های خود را به رخ کشید، اما اوج هنرنمایی وثوقی در همکاری مجددش با علی حاتمی در فیلم «سوته دلان» رقم خورد. نقشی که به انتخاب تحریریه فیلم‌نیوز، بهترین نقش آفرینی کارنامه بازیگری بهروز وثوقی است.
درباره نقش : مجید ظروفچی به دلیل ظاهر و آناتومی سرش در محله به مجید دوکله معروف است. او عقب مانده ذهنی است و تحت کفالت برادر بزرگترش حبیب آقا (جمشید مشایخی) زندگی می‌کند. مجید بواسطه شرایطی که دارد آدم رکی است و حرف‌هایش را خیلی راحت میزند. قوانین و مختصات خاص خودش را در زندگی دارد. او همچنان به تقویم قدیمی پدرش پایبند است و از اصولی پیروی می‌کند که خودش به آن پایبند است. مجید البته برای حبیب آقا هم احترام خاصی قائل است. اما وقتی دل در گرو عشق زنی بدکاره به نام «اقدس» می‌ببنند به حرف برادر بزرگترش به اعتنایی می‌کند با این زن ازدواج می‌کند تا زندگی‌اش وارد یک چالش تازه شود.
ویژگی بازی : بهروز وثوقی جز آن دسته از سوپراستارهایی است که اجازه اجرای گریم سنگین روی صورتش را برای باورپذیر شدن بیشتر نقش می‌داد. او در حالی نقش مجید ظروفچی را در این فیلم بازی می‌کرد که باید حجم بزرگی را روی سرش تحمل می کرد. همان قطعه‌ای که برای بزرگ شدن کله کاراکتر طراحی و روی سر او سوار شده بود. اما مصاف اصلی وثوقی با کاراکتر مجید دوکله در جایی اتفاق می‌افتاد که این بازیگر می‌بایست حالات و رفتارهای یک عقب‌مانده ذهنی را به نحوی ایفا می‌کرد که مخاطب تصویر قهرمانه او را در فیلم‌های دیگر به کلی به دست فراموشی می‌سپارد. از همین روست که وثوقی تغییراتی در نوع راه رفتن، ایست‌ها و حرکات سرو گردنش ایجاد می‌کند. بواسطه همین تغییرات است که مخاطب بعد از گذشت دقایقی کاملا وثوقی را فراموش می‌کند و با مجید دوکله همراه می‌شود. لحن و آوایی که زنده یاد منوچهر اسماعیلی برای کاراکتر مجید انتخاب کرده هم کمک شایان توجهی به باورپذیرشدن نقش کرده است.
