اشغال ایران در جنگ جهانی دوم توسط نیروهای متفقین، برهه تاریخی بسیار با اهمیتی است که بارها دستمایه ساخت فیلم‌ها وسریال‌های مختلفی قرار گرفته. تینا پاکروان در «خاتون» از منظری متفاوت به این واقعه مهم تاریخی پرداخته بود. ماجرا از شمال کشور و مرکز حوادث شروع می‌شد و به همراه شخصیت اصلی، مرحله به مرحله پیش می‌رفت و زیر سایه جنگ و سلطه روس‌ها، زندگی اقشار مختلف مردم را به تصویر می‌کشید.
داستان: انتخاب داستانی عاشقانه برای بازنمایی یک ماجرای واقعی در دل تاریخ، انتخابی هوشمندانه بود که در مسیر درستی هم هدایت شد. زنی از دست همسری عاشق که وظیفه نظامی را به عشق ترجیح می‌داد فرار می‌کرد و به تنهایی راهی مسیری طولانی می‌شد. شجاعت او در دفاع از راننده‌ای که قرار بود همراهی‌اش کند، داستان را به سمت‌وسوی دیگری می‌برد و نهایتا به رابطه عاشقانه جدیدی می‌انجامید. تینا پاکروان از جذابیت این عشق برای تلطیف جنگ و فقر و فرار و تبعید استفاده کرد و تلفیقی جذاب از واقعیت و خیال پیش روی مخاطبانش گذاشت.
بازیگری : انتخاب بازیگران جزو اتفاق‌های قابل قبول «خاتون» بود. علاوه بر نگار جواهریان و اشکان خطیبی و میرسعید مولویان که گزینه‌های مناسبی برای نقش‌های اصلی بودند، در سایر موارد هم انتخاب‌هایش براساس حساسیت‌‌هایی صورت گرفته بود. او از مهران مدیری و مهران غفوریان در قالبی متفاوت استفاده کرده بود. نقش‌هایی جدید برای شبنم مقدمی و بابک حمیدیان در نظر گرفته و به طور کلی طیف متنوعی از بازیگران را کنار هم چیده بود.
کارگردانی : ساخت اثری منطبق با واقعیت‌های تاریخی کار هرکسی نیست. پاکروان باید اثری خلق می‌کرد که به لحاظ محتوایی منطبق با اتفاق‌های دهه بیست ایران باشد. از طرف دیگر باید می‌توانست به خوبی از پس انتقال فضا و شرایط و حال و هوای آن دوران بربیاید. علاوه بر همه اینها لازم بود قصه‌ای جذاب تعریف کند و در دل این قصه پرکشش، وقایع تاریخی را بگنجاند. گرچه در برخی موارد کارش با ضعف‌هایی همراه بود اما در نهایت این سریال را به نقطه خوبی هدایت کرد.
طراحی گریم، صحنه و لباس : یکی از جذابیت‌های سریال به طراحی صحنه و لباس آن برمی‌گشت. علاوه بر فضاهای شهری، فضاهای داخل هتل، کافه، دفتر روزنامه و … نه تنها باورپذیر به نظر می‌رسیدند که جذابیت بصری سریال را هم بالا برده بودند. علاوه بر طراحی صحنه، روی انتخاب لباس‌ها هم هم به لحاظ همخوانی با دوره تاریخی و هم ایجاد جذابیت دقت زیادی انجام شده بود. این حساسیت‌ها اما آنطور که باید روی طراحی چهره بازیگران وجود نداشت. گریم‌ها در بعضی موارد اغراق شده بود و احساسات از این جهت به درستی منتقل نمی‌شد.
ویژوال افکت: تینا پاکروان به جای بازسازی تهران در سال 1320 و ساخت دکورهای مختلف، برای ساخت فضا در بیشتر موارد از ویژوال افکت استفاده کرده بود. ویدئوی کوتاهی درباره مراحل مختلف اجرای ویژوال‌ها توسط خود تیم منتشر شد که نشان می‌داد این کار با دقت و ظرافت زیادی انجام شده. در نهایت آنچه به نظر می‌رسید اثری کاملا منطبق با حال و هوای آن دوران بود و هیچ گاف زمانی در آن دیده نمی‌شد.
