فرنوش ارس خانی: با مرور سینمای ایران در دهه اخیر، سلطنت جناب عطاران بر گیشه، بیشتر از همه به چشم می‌آید. رضا عطاران پولسازترین بازیگر مرد دهه نود، چهار سال توانست سالن‌های سینمای ایران را تسخیر کند و در نهایت سلطان گیشه دهه نود لقب گیرد.
حالا دیگر ۱۳ سال از آن روزی می‌گذرد که رضا عطاران از تلویزیون، خانه قدیمی خود کوچ کرد و سینما را به عنوان مرکز اصلی فعالیتش برگزید. عطاران با وجود پیشنهادهای اغواکننده، اما بعد از «بزنگاه» هیچ برنامه‌ای برای بازگشت به تلویزیون نداشت. مدیران تلویزیون بارها در گفت‌وگوها و نشست‌های رسانه‌ای مختلف تمایل خود را برای همکاری مجدد با او ابراز کردند، اما آقا رضا دیگر هیچ انگیزه‌ای برای ادامه فعالیت در رسانه ملی نداشت.
رضا عطاران حتی با تکرار سریال‌هایش هم مرد اول تلویزیون بود. در طول این سال‌ها بارها سریال‌هایش در مناسبت‌های مختلف بازپخش شدند و از تولیدات تازه صداوسیما هم بیشتر مخاطب داشتند.
او پس از فراغت از تلویریون، در سینما صاحب موقعیت‌ها و عناوین مختلف و تازه شد. با اینکه کاراکتر کمدی‌اش بیشتر طرفدار داشته و دارد اما از حضور در آثار درام هم غافل نشده و برای نقش‌های جدی‌اش نیز صاحب جایزه شد و مورد تحسین قرار گرفت.
عطاران در پایان دهه نود اما امتیاز دیگری را به کارنامه خود اضافه کرد؛ کسب سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «روشن» روح الله حجازی و بازی در نقش یک مرد میانسال عشق بازیگری، برای خیلی‌ها که هنوز کاراکتر جدی عطاران را در سینما نپذیرفته بودند، باورپذیرتر بود. او از نگاه منتقدان مجله فیلم هم بازیگر برگزیده جشنواره انتخاب شد.
اما مدت کوتاهی از جشنواره سی و نهم نگذشته بود، که خبر ساخت سریال جدیدش به طور رسمی اعلام شد. مجموعه‌ای برای شبکه نمایش خانگی و بازگشت رضا عطاران بعد از ۱۳ سال به عرصه سریال‌سازی، که از همین حالا می‌توان به موفقیتش بسیار امیدوار بود.
