بهنام شریفی: اولین صفتی که می‌توانیم به سینمای مصطفی کیایی اطلاق کنیم مردمی بودن آن است. کیایی نمونه خوب سینمای بدنه سالم و مخاطب پسند را ارایٔه می‌کند. او در اواخر دهه هشتاد با «بعد از ظهر سگی ِ سگی» شروع کرد. فیلمی که به عنوان کار اول قابل قبول بود و اما لحن ویژه فیلمساز هنوز شکل نگرفته بود.
«ضد گلوله» قدم موفقی برای پیشرفت این فیلمساز بود. فیلمی با فرمولی امتحان پس داده که به خاطر خلق شوخی‌های بامزه‌اش در یادها ماند. سکانس‌های دو نفره‌ی سلیم و پرویز با بازیهای عالی «مهدی هاشمی» و «مسعود کرامتی» وزن فیلم را بالا برده بودند.
«خط ویژه» با مایه‌های اجتماعی پررنگ و داستانی پرکشش فیلم بعدی کیایی بود. اثری که به خاطر تیم بازیگری متفاوت و تابوشکنی‌های مضمونی‌اش به فیلمی موفق بدل شد. «عصر یخبندان» تجربه‌ای متفاوت در کارنامه‌ی این فیلمساز موفق است. فیلمی با مضامینی ملتهب درباره اعتیاد و خیانت که مثل آثار قبلی کیایی لحظات شیرینی هم داشت. جایگاه آقای کارگردان با این فیلم در سینمای ایران تثبیت شد.
.
سه فیلم بعدی کارنامه‌ی کیایی ( «بارکد»، «چهارراه استانبول» و «مطرب») باز هم با تکیه بر مضمون‌های مردم پسند، نگاه اجتماعی پررنگ و مایه‌های فرهنگ عامه (خصوصا در مطرب که پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران تا به امروز است) در میان توده مردم جای خود را باز کردند و به عنوان آثاری پرمخاطب مورد توجه قرار گرفتند.
حالا بهترین زمان برای ارایٔه‌ی بهترین کار کارنامه کیایی فرا رسیده بود: «هم‌گناه». سریالی که بدون تردید بهترین کار این کارگردان محبوب است.این سریال با تلفیق ژانرهای ملودرام، معمایی – پلیسی و سایکودرام توانست با مخاطبان وسیعی ارتباط برقرار کند. فیلمنامه محسن کیایی، شخصیت‌پردازی متفاوت، توزیع متناسب درام و توجه به سلیقه‌های گوناگون و کارگردانی و مدیریت عالی مصطفی کیایی از عوامل موفقیت این کار بودند.
خانواده نامتوازن و جذاب صبوری به خانه‌های مردم رفتند و نظرشان را جلب کردند. بازیگران جوان و خوبی مثل پدرام شریفی، محسن کیایی، مارال بنی‌آدم، سوگل خلیق و ساقی حاجی‌پور در کنار باتجربه‌هایی چون پرویز پرستویی، رویا تیموریان، هدیه تهرانی و حبیب رضایی درخشیدند و سریال به خاطر نگاه درستش به مسایٔل انسانی،احترام به مخاطب و به کارگیری عناصر مخاطب پسند در یاد مردم ماند.
کیایی از جنس مردم است و برای مردم کارهایش را می‌سازد. کارگردانی که بدون افتادن به ورطه ابتذال پرمخاطب‌ترین آثار دهه ۹۰ را ساخته است.
