روند پیشرفت پری ناز ایزدیار در سینمای ایران پشتکار و استعداد بازیگری را پیش چشمانمان می‌آورد که با انتخاب‌های خوبش خودش را به مقام یک ستاره- بازیگر رساند.
ایزدیار بعد از بازی در چند سریال تلویزیونی و ایفای چند نقش کوتاه، در سریال «شهرزاد» در نقش شیرین دیوانسالار مقابل بازیگران چون علی نصیریان، ترانه علیدوستی و شهاب حسینی درخشید.
«ابد و یک روز» برای او، تیم بازیگری‌اش و سینمای ایران یک اتفاق بود. سمیه بار خانواده‌ی پریشانش را به دوش می‌کشد. اشکهای تلخش، نگاه‌های غمگین و مضطربش و شکل بیان ایزدیار این نقش را به یاد ماندنی کرد. در صحنه‌ای که سمیه همراه با خانواده خواستگارش در ماشین نشسته با چشمانش خفقان و غربتش را به تماشاگر منتقل می‌کند. نتیجه این بازی درخشان سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول بود.
ایزدیار پس از ایفای چند نقش و تثبیت خود در سینمای ایران با دو فیلم «سرخ پوست» و «متری شیش و نیم» بار دیگر توانایی‌های خود را اثبات کرد. الهام متری شیش و نیم حضور چندانی در فیلم ندارد ، اما یکی از مهمترین اتفاقهای فیلم به دست او رقم می‌خورد. در سکانس مواجهه با صمد ایزدیار چند مرحله از بازی را ارائه می‌دهد: در ابتدا همه چیز را منکر می‌شود، بعد سعی می‌کند خودش را از مهکله برهاند و در انتها به عجز می‌رسد. بازی درخشان ایزدیار موید این گزاره است: «نقش کوتاه و بلند وجود ندارد. بازیگر خوب و بد وجود دارد».
سوسن «سرخ پوست» مانند یک سایه می‌آید و سرگرد جاهد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بازی به اندازه‌ی ایزدیار هوش او را نشانمان می‌دهد. نگاه‌های معنادار و دوپهلوی ظریفش در خاطرمان ماند.
ایزدیار در جشنواره پیش با دونقش سخت در فیلمهای «مغز استخوان» و« سه کام حبس» شرایط دشوار زنهایی درگیر بزنگاه‌های اخلاقی را به تصویر کشید.
و بالاخره سلمای «لتیان» میان یک دوگانگی بزرگ گیر کرده و نمی‌داند کدام زن درونش را زندگی کند. گیجی و گنگی او و نقشی که مجبور است برای دو مرد زندگی‌اش بازی کند، در بازی ایزدیار متبلور شده است. انگار قرار نیست هیچ کس رازچشمانش را دریابد.
پری ناز ایزدیار نقشهای سخت، چند بعدی و پیچیده را آن قدر ساده ایفا می‌کند که یادمان می‌رود او چه بازیگر خوبی است. نگاه‌های ایزدیار و چشمانی که نمی‌خواهند درونیاتش را لو دهند و همزمان آمیزه ای از چند حس متناقض هستند، ما را درگیر می‌کنند. ایزدیار بدون هیچ تردیدی یکی از بهترین بازیگر- ستاره‌ها دهه ۹۰ سینمای ایران است.
بهنام شریفی
