محمد حسین مهدویان در سال ۹۸ دو موقعیت متفاوت را پشت سر گذاشت. چند ماه بعد از اکران فیلم سیاسی «ماجرای نیمروز ۲» و فروش شش و نیم میلیاردی، با ملودرام تکان دهنده «درخت گردو» به جشنواره فجر آمد. استقبال مردم از این فیلم تا روز قبل از اختتامیه ادامه داشت و سایه سنگین «درخت گردو» تا لحظه آخر بر فضای جشنواره حاکم بود.
محمد حسین مهدویان زمان اکران «ماجرای نیمروز ۲» در مصاحبه‌ای اعلام کرد که دیگر علاقه‌ای به ساخت فیلم سیاسی ندارد چون به عنوان یک فیلم به آن توجه نمی‌شود و مدام قضاوت‌های متفاوتی در مورد آن شکل می‌گیرد.
این تغییر ژانر، آغازگر مسیر موفقیت آمیز تازه‌ای در فیلمسازی بود. «درخت گردو» هیچ شباهت به دیگر آثارش نداشت؛ از انتخاب بازیگران و جنس کارگردانی و شیوه داستان گویی گرفته تا همکاری با تهیه‌ای کننده جدید.
این بار نه از فضای جاسوسی خبری بود و نه از یک قصه عاشقانه با پس زمینه مهاجرت. واقعه دردناک بمباران شیمیایی سردشت سوژه متفاوت مهدویان در پنجمین فیلمش شده بود.
مهدویان با فیلم‌هایش نشان داده تسلط و مهارت بالایی در بازسازی وقایع مهم دارد و هیچ هراسی از به تصویر کشیدن حقیقت ندارد. شاید برای همین بود که چند وقت پیش یکی از رسانه‌ها از او به عنوان کارگردانی یاد کرد که می‌تواند با تمرکز روی جنبه‌های مختلف شیوع کرونا و وضعیت این روزهای ما، فیلم بسازد.
او که با فروش بالای فیلم‌هایش نشان داده هم میان مردم و هم منتقدان فیلمساز محبوبی است، در جشنواره سال گذشته فیلمش در ۱۱ بخش نامزد شد و سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد. همچنین پیمان معادی نیز سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد را بدست آورد. محمد حسین مهدویان یکی از کارگردان‌های مهم و تاثیرگذار سینمای ایران در سال ۹۸ بود.
