شاید جواد عزتی مصداق بارز این ادعا باشد که یک بازیگر فقط با جایزه و سیمرغ و این حرف‌ها ماندگار نمی‌شود، بلکه می‌توان جواد عزتی بود و به تمام ابعاد موفقیت در بازیگری نزد مخاطب و فیلمسازان و تهیه‌کنندگان دست پیدا کرد و بدون حاشیه و هیاهو جای پای خود را محکم کرد.
امثال جواد عزتی که پس از تجربه در صحنه تئاتر، کار خود را در دنیای تصویر با نقش‌های نه‌چندان چالش‌برانگیز در سریال‌های تلویزیونی آغاز کرده و از همان ابتدا هم به‌عنوان یک بازیگر با جنبه‌های ذاتی کمیک شناخته شده است، مانور دادن و تجربه کردن نقش‌های بیرون از این کادرِ کلیشه‌ای، ریسک بالایی محسوب می‌شود.
نگاهی به فعالیت‌های سینمایی عزتی نشان می‌دهد که او با هوشمندی خاصی در نقش‌های متفاوت در فیلم‌های سینمایی حضور داشته و خود را برای تجربه‌های غیر کمدی آماده می‌کرده است.
همچون حضور در فیلم «طلا و مس» که در نقش یک روحانی توانست قابل قبول ظاهر شود، هر چند که آن جوهره صمیمی و ساده‌گی که در اکثر حضورهای او شاهد هستیم، در پرورش این نقش بسیار موثر بوده است اما باز هم عزتی به اینجا بسنده نمی‌کند و همزمان با حضور خود در آثار کمدی چون «اکسیدان» و «هزارپا» که روز به روز او را بیشتر مورد قبول مخاطب قرار می‌دهد و به یک عنصر تجاری اثرگذار در موفقیت فیلم در گیشه تبدیل می‌کند.
او در «ماجرای نیمروز» در نقش صادق به عنوان یک مامور امنیتی توانست با تغییر لحن، نگاه‌های متفاوت و بازی غیرکلامی ساختارشکن نسبت به تصویر کلیشه‌ای خود در آثار کمدی، حضوری تحسین‌برانگیز داشته باشد و فیلمسازان دیگر را مجاب کند که به توانایی او در این عرصه بیش از پیش توجه کنند.
در «لاتاری» نیز عزتی با حضوری کوتاه، اما زیرکانه، دو سکانس به یادماندنی داشت که گویی آمده بود تا تصویر کمدین محبوب سینما و تلویزیون را از ذهن پاک کند.
اما شاید همان نقش‌آفرینی باعث شد تا عزتی با یک فاصله این بار در نقش «یاسر» در فیلم «جان‌دار» به کارگردانی حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری بدرخشد. نقشی که گامی جدید در کارنامه جواد عزتی است.
این بار مختصات کاراکتر به نحوی است که باید در تماشاگر دافعه ایجاد کند و حس انزجار، تنفر، بدجنسی و بسیاری احساسات منفی را از لایه‌های نقش‌آفرینی او متبادر کند.
حالا دیگر باید جواد عزتی را یک بازیگر شش‌دانگ دانست که با توانایی خود می‌تواند تنوع خوبی در کارنامه داشته باشد و سالهای سال به این روند ادامه دهد.
میثم محمدی
